De Spraakmaker: Gunther Broucke

Gunther Broucke, intendant van Brussels Philharmonic en het Vlaams Radio Koor, werd door de Vlaamse Vereniging voor Bestuur en Beleid verkozen tot overheidsmanager van het jaar 2016.

Omwille van “het boeiende, moeilijke, maar ook innovatieve parcours dat in tien jaar afgelegd werd met orkest en koor”. Daarmee staan ook de muzikanten en zangers, betoelaagd door de Vlaamse overheid, in de kijker. Want het veranderingsparcours dat het voormalige VRT-orkest en -koor uit het dal moest trekken, heeft heel wat voeten in de aarde gehad. Pensioen- en ontslagvergoedingen, verhuisperikelen van de hoofdstad van Vlaams-Brabant, Leuven, naar de francofiele Belgische hoofdstad Brussel. Zich inkapselen in het Flageygebouw in Elsene, een pakketboot in een woelige cultuurzee, internationaal gefocust op Bozar als concertpaleis. Een ploeg motiveren van negentien nationaliteiten. De toevoeging van een jeugdorkestenstructuur voor talent. De ‘evenementiële’ aankleding van nieuwe concertconcepten, met medewerking van de privé dankzij networking.

Gunther Broucke heeft er zestien jaar over gedaan om te voorkomen wat een Nationaal Orkest van België moest meemaken, een fusie om het hoofd boven de subsidiedoopvont te kunnen houden. Broucke krijgt plots meer subsidies, en een ‘erkenning’ voor een vzw die als culturele instelling in “geen geteisterde stad, maar eerder een blijvende stad van plezier blijft”. Broucke deed het op zijn eigengereide manier: die van de modernisering van het repertoire, naast de overheidsopdracht van ‘volksverheffende concerten’. Die van de marketing-actualisering met oog voor het digitale, met een eigen cd-label en met uitdagingen op het vlak van filmmuziek (Oscar voor de filmmuziek van The Artist, 2012) en een in huis gespeeld muziekaanbod voor ringtones.

Met nieuwe internationaal erkende dirigenten ook, wat gewaagde keuzes zelfs, als de controversiële Michel Tabachnik en de theatrale wonderboy Hervé Niquet, respectievelijk als dirigent van het orkest en het koor. En sinds 2015 met Stéphane Denève, om het orkest alweer op een hoger echelon te trekken. De ‘overheidsinstelling’ komt van ver: op een bepaald kritisch punt was de vraag: overleven, met maximale efficiëntie en minimale neveneffecten, zoals een zware ziekte die men mentaal het hoofd biedt. En alles dankzij pertinente corrigerende en herstellende behandelingen die hij voor het huis ontwikkelde. Enige vraag die bij die erkenning als overheidsmanager nog tot het visionaire aanzet, is: zou Broucke zijn combinatiemodel van ‘strategisch inzicht, politiek overleg, innovatie, netwerking en managementtalent’, kunnen verkopen aan Trump? Zijn antwoord: “Zeker, deze managementerkenning in de cultuursector is heel symbolisch voor het jaar 2016.” Het zal de laatste nazaat van het NIR-INR-orkest en koor uit 1935 des te competitiever maken op de wereldpodia.