Sara Tavares : nog zachter en intiemer dan voorheen

Drie jaar na haar doorbraakalbum Balancê staat Sara Tavares er opnieuw met Xinti. De mooie singer-songwriter met Afrikaanse roots heeft een plaat gemaakt die zowaar nog zachter en intiemer is dan haar vorige. "Dit is het album van de thuiskomst, na drie jaar toeren met Balancê."

Xinti is Kaapverdisch creools voor 'voel het'. "Het is een intiemer album, het gaat meer over sentiment, over wat er binnenin mij gebeurt," zegt Tavares. "Over wat ik voel met mijn lichaam en met mijn ziel, en minder met mijn verstand."

Op muzikaal vlak zet u de lijn verder die u met Balancê had ingezet.
Sara Tavares: Klopt ja, op esthetisch vlak is Xinti een vervolg van Balancê, namelijk een vermenging van melodische pop met mijn Afrikaanse roots. Balancê was extraverter en ritmischer, Xinti is rustiger, het ademt meer. Ik heb het album geschreven na drie jaar toeren met Balancê. Het is een plaat over thuiskomst, het weer tot rust komen en de energie weer wat laten zakken.

U schrijft alle songs en composities zelf. Hoe gaat u te werk?
Tavares: Al gitaar spelend vind ik melodieën en tekst uit. Enkele nummers zijn op tournee tot stand gekomen, de rest is thuis geschreven. Van die nummers maak ik in mijn homestudio een maquette en dan ga ik repeteren met een ritmesectie: bas en gitaar. Dan trek ik de studio in en nodig ik muzikanten uit om op te nemen. Ik heb graag alles onder controle omdat ik een behoorlijk particuliere visie heb. Ik ben de kok, ik weet dus hoeveel piment, hoeveel Kaapverdië en hoeveel reggae er in het eten moet. Ik dirigeer, maar ik sta ook open voor bijdragen van de muzikanten.

Ook de teksten zijn erg persoonlijk?
Tavares: Ja, in het eerste nummer 'Quando dás um pouco mai' ('Als je een beetje meer geeft') zeg ik dat ik wat meer van mezelf aan de muziek moet geven, dat ik meer in mezelf moet geloven. 'Pé na strada' ('Voet op straat') gaat over mijn situatie als marinheiro (zeeman) in de
muziek: ik die met mijn gitaar van hier naar daar vaar. 'Di alma' is opgedragen aan Boy Gé Mendes, een grote Kaapverdische muzikant en goede vriend. Hij behoort tot mijn geestelijke familie. Het nummer is opgedragen aan alle muzikanten die met mij hebben gespeeld, want die muzikale familie is zelfs sterker dan mijn bloedverwanten.

En de eerste single is 'Ponto de Luz'.
Tavares: Dat is de single voor Portugal, internationaal is 'Bue' de eerste single. Elk land luistert op een andere manier naar muziek. 'Bue' is communicatiever, gemakkelijker te verstaan voor buitenlanders, vandaar. Het woord 'bue' heeft zo goed als geen vertaling, het betekent veel. Bue de dinheiro, bue de fixe, bue de linda (veel geld, heel tof, heel mooi)... Het is een veel gebruikte uitdrukking in Portugal. Die song gaat over een denkbeeldige persoon waarvan ik de schoonheid bezing.

Uw debuut Mi ma bo uit 1999 was een r&b-album. Vanwaar de overschakeling naar pop met Afrikaanse wortels?
Tavares: Ik ben in Lissabon geboren en luisterde als tiener vooral naar r&b en soul. Amerikaanse muziek was mijn referentie. Beetje bij beetje ben ik Afrikaanse muziek gaan ontdekken via mijn Kaapverdische en Angolese vrienden. Mijn ouders zijn afkomstig uit Kaapverdië, dat is mijn grootste Afrikaanse invloed. Maar ook muziek uit Angola en Mozambique, voormalige Portugese kolonies, hebben mij beïnvloed. Hier en daar zul je op Xinti vleugjes afrobeat en reggae horen.

Ziet u uw muziek eerder als wereldmuziek of als pop?
Tavares: Het is música mestiça (halfbloedmuziek) die veel verder gaat dan de labels. Je kunt mijn muziek niet zomaar in een hokje stoppen. Ik zie mezelf ook niet als Portugese of als immigrante, wel als wereldburger die haar wortels valoriseert. Ik eer de weg die mijn ouders hebben afgelegd op zoek naar betere levensomstandigheden. Maar ik zie mezelf als lid van de nieuwe universele cultuur.

:: Sara Tavares
wanneer : 9 mei 2009 om 20.00 uur
waar: Ancienne Belgique, Anspachlaan 110, Brussel - 02-548.24.24 - info@abconcerts.be
tickets: 21/24 euro