BRONKS XL: Jongeren voor jongeren

Dit weekend is theater BRONKS in handen van de meest uit de kluiten gewassen jeugdcategorie. Daar hoort prettige chaos, verwarring, rock-'n-roll, maar ook romantiek en her en der wat schattige verlegenheid bij.

Het is dezer dagen wel even opletten in het theater aan de Varkensmarkt, dat voor de XL-versie even helemaal werd heringericht door de jeugd van tegenwoordig. Met een designthema als retro-computerspelletjes, riskeren de heren die de pissijnen bezigen zo op vervelende plaatsen te worden aangevallen door hapgrage packmannetjes.

Maar goed, de XL-openingsavond bestond, zoals wel meer goede dingen, uit drie delen. Het theaterconcert What Do You Mean What Do You Mean and Other Pleasantries (deze titel schrijven we hier geen tweede keer meer) van Maarten Seghers, de revue-show Carte Blanche met muziek, zang en dans, en als uitsmijter een feestje.

Die voorstelling met de lange naam van Maarten Seghers was in België nog maar een paar keer te zien, maar werd eigenlijk al in 2014 gemaakt voor het Fidena-festival in Bochum. Het kreeg toen een nominatie voor de Europese Choreographer’s Prix Jardin d’Europe 2015. Dat wil niet zeggen dat de solo van het Needcompany-lid een voor de hand liggende opener is voor een jeugdfestival. Want What do you mean… is "Tough Shit", zoals het hoofdpersonage van deze onverschrokken en onverdroten performance volgens de programmatekst heet.

Connectie met publiek
Maar het is wel geweldig dat deze voorstelling hier stond. Seghers laat aan ons en aan de andere jonkies zien dat je met een houten plank tegen je kanis, manipuleerbare noise, onbeschaamde rijmelarij, in elkaar geknutselde klankkasten, zonder paswoord en mét de vermelding van een juiste dosis etenswaren, een bizar maar intrigerend en authentiek soort mix van spoken word, dans en muzikaal bewegingstheater kan maken. Tenminste als je een echte performer bent die overtuigd is van zijn onzekere zaak.

Deze performance, die in willekeurige volgorde verwarring, irritatie, humor, wanhoop en poëzie opzoekt, was echt geen evidente productie op deze plek, maar het publiek vond wel degelijk de juiste frequentie om de connectie te maken.

Daarna was het dan de beurt aan de jongelui zelf. Carte Blanche wordt traditiegetrouw samengesteld en vormgegeven door de jeugdige BRONKS-ambassadeurs die onder hun Brusselse leeftijdsgenoten op zoek gaan naar jong talent. Dat talent kan gaan van de krachtpatserij waarmee de gespierde kerels van PHOENIXbar een spectaculaire work-out uitvoerden, over de angelieke stem waarmee de piepjonge Vahe een paar knufffelcovers bracht, tot de crazy combinatie van dans en video van Julian Gypen.

Te verlegen
Het viel over het algemeen wel op dat de jonge talenten iets bescheidener en verlegener voor de dag kwamen dan nodig was. Het zag er allemaal kundig en gemeend, maar ook wel een beetje ongevaarlijk uit. De rap van The Libertines en Kavena, de dans van Yacine en de zang van Oriana verdienen nog iets meer branie. Israel en Younes hadden met hun choreografie even iets te pakken.

De in bepaalde middens al beruchte Casper Dilllen toonde met zijn "extreme contorsion" aan dat zelfs lenigheid nog een uiterst rekbaar begrip is, en dat het voor sommigen geen utopie is om de benen eens een keer in de nek te gooien. Met de laatste twee acts van de avond - de bedaarde elektrosoul van Alden en de opgefokte dans van Betty Mansion - kwamen de laatste hoogtepunten van de avond wellicht niet helemaal toevallig op rekening van de ouderejaars.

Toen het tijd werd voor de XL Party moesten wij helaas dit verslag gaan uittikken, maar het XL Festival van BRONKS duurt nog tot en met zondag 23 april.