Echtgenote slachtoffer Maalbeek leest emotioneel gedicht voor

Kristin Verellen, de weduwe van een van de slachtoffers in metrostation Maalbeek, las tijdens de herdenkingsmomenten in Maalbeek en aan de Beurs een gedicht voor ter ere van haar man. Daarin viert ze de liefde en roept ze op tot samenhorigheid.

Viert de liefde

22 maart

Dit is ook m'n verjaardag

Op eerste gezicht is er niets te vieren

En toch viert de liefde

De liefde

Het broze en onbreekbare lijntje dat ons verbindt met onze geliefden tot over de dood

De liefde die me nog dagelijks doet breken… in tranen

De liefde die me toch weer doet opstaan, met meer kracht dan er in dit lijf is

De liefde die ons uit onze schuilplaatsen doet komen om ons verdriet en hoop met elkaar te delen

De liefde die maakt dat we in elkaars ogen kunnen kijken en daar naast de ander ook onszelf zien

De liefde die maakt dat we elkaar kunnen ontmoeten over de verschillen heen

De liefde die maakt dat we gewoon ons zelf kunnen zijn, en zo ook de andere anders laten zijn.

Want zonder verschil geen echte ontmoeting. En zonder ontmoeting geen liefde.

De liefde ook die ons uit onze huizen doet komen om samen te komen in cirkels

Cirkels waarin we luisteren naar ons hart en onze stem laten horen

Cirkels waarin we onszelf terugvinden in contact met elkaar en met de stilte in ons en rondom ons

Cirkels waarin we ons herinneren dat samenzijn er is om ons te helen en niet om ons kapot te maken

We zijn geboren verbonden met de andere. In het begin zelfs één met onze moeder.

Het leven leert ons eerst autonoom te worden, en dan te leven in verbondenheid met elkaar.

Soms lijkt het dat we beide zaken kwijt zijn. Dat we terug hebben te leren onze autonomie te herwinnen en in verbondenheid de weg van ons leven te gaan.

Zodat het afscheid op het einde ons niet scheidt.

Zodat er in de zucht tussen geboorte en dood, een beetje liefde kan zijn en mag blijven.

Als we niet de keuze hadden over waar en hoe we op deze wereld zijn gekomen, dan hebben we alvast de keuze over hoe we onze weg naar het einde maken en welke herinnering we achterlaten bij de anderen.

Ja, we hebben de keuze.

Ik nodig jullie uit om elkaar en jezelf te onmoeten in één van de komende verbindende Cirkels van We have the choice.