Jessica Follon (spoorwegpolitie Brussel): 'Gevoel vol afschuw'

Op 21 juli staat het nationaal défilé ter ere van de nationale feestdag in het teken van de hulpverleners. Velen onder hen waren op 22 maart aan de slag waren en hebben elk op hun manier hun steentje bijgedragen na de aanslagen in Zaventem en Maalbeek. BRUZZ sprak met verschillende mensen van brandweer, politie en civiele bescherming. Hun verhaal lees je tijdens de nationale feestdag op deze site en hoor je op 98.8. Jessica Follon is inspecteur bij de spoorwegpolitie in Brussel.

“Op 22 maart was ik op het moment van de eerste aanslag in Brussel-Zuid aan het werk. We zijn onmiddellijk met een hele ploeg naar Zaventem gereden. Daar hebben we de eerste hulp geboden aan de slachtoffers die daar lagen.”

Maar op dat moment moest de aanslag in Maalbeek nog gebeuren. Jessica en haar team konden meteen weer terug naar Brussel. “We zijn meteen naar Maalbeek gereden, en we hebben daar heel de dag geholpen met gewonden te verzorgen en ze over te brengen. Ook de bewaking van het station behoorde tot onze taken.”

“Mijn gevoel was er één van vol afschuw”, vertelt Jessica. “Terzelfdertijd had ik ook het gevoel dat ik zoveel mogelijk en zo snel mogelijk hulp wou bieden aan de mensen die gewond waren. Nu, zoveel maanden later, heb ik vooral het gevoel dat dit nooit meer mag gebeuren. Daar blijven wij als spoorwegpolitie alvast alert voor.”

Het verwerkingsproces kost tijd, maar ook deze wonde heelt. “We hebben met ons team alles heel goed kunnen verwerken. We hebben veel met elkaar gepraat en hebben veel steun gevonden bij elkaar. Dat zal in de toekomst ook zo blijven. Maar begrijpen zal ik het nooit.”

De festiviteiten op 21 juli gaan gebukt onder een zekere angst voor nieuwe aanslagen. “Ik hoop dat alles mag verlopen zoals het elk jaar verloopt. Het moet een dag zijn waar plaats is voor vreugde, waar mensen voor hun België feest kunnen vieren. Ik hoop dat er niets misgaat. Ik vind dat al die festiviteiten sowieso moeten doorgaan. Wij moeten ons niet laten opsluiten in ons leven”, besluit Jessica.