Montreal BRUZZ ACTUA 1571

MIVB en minister Smet op stadsbezoek in Montréal

Laurent Vermeersch
© BRUZZ
23/05/2017

Een verouderde verkeersinfrastructuur, een versnipperd bestuur, een recente voetgangerszone en een superdiverse bevolking. Het Canadese Montréal vertoont genoeg gelijkenissen met Brussel om het onderwerp te zijn van een leerrijke studiereis.

De voorbije week trok een delegatie van vervoersmaatschappij MIVB naar Montréal voor het tweejaarlijkse wereldcongres van de UITP, de internationale unie van vervoersmaatschappijen. Constructeurs van bussen, trams en metro’s prezen er hun nieuwste modellen. Daarnaast ook talloze hightechbedrijfjes die pronken met hun meest intelligente camera’s, dynamische infoborden en nieuwe ticketsystemen.

Interessant voor de MIVB, die de komende jaren fors investeert in nieuw rollend materieel, inclusief enkele elektrische bussen, en een nieuw betalingssysteem. Daardoor hebben reizigers binnenkort genoeg aan een creditcard om het openbaar vervoer te nemen.

100 miljoen euro voor voetgangerszone
Minister van Mobiliteit en Openbaar Vervoer Pascal Smet (SP.A) was ook mee naar Montréal. Hij greep de gelegenheid aan om behalve de vertegenwoordigers van de plaatselijke vervoersmaatschappij nog tal van andere stadsdiensten te ontmoeten, alsook burgemeester Denis Coderre. Smet was vooral benieuwd naar het beheer van tunnels, de fietspolitiek en de voetgangerszone in het centrum van Montréal.

Kan Brussel dan veel leren van zijn grote zus aan de overkant van de Atlantische Oceaan? Ja en neen.

Het Quartier des Spectacles is een voorbeeld van een geslaagde hertekening van de publieke ruimte, met nieuwe pleinen en een autovrije straat, allemaal voorzien op evenementen. De kracht van het project schuilt in een groot budget (100 miljoen euro alleen al voor de publieke ruimte), toffe tijdelijke attracties, zoals muzikale schommels, maar vooral een sterk imago dat al bestond voor het project van start ging. Het was immers al langer dé wijk voor cultuurbeleving en festivals.

Weinig fietsers
Qua mobiliteit moet Brussel niet echt onderdoen voor Montréal. De fiets wint aan belangstelling dankzij de aanleg van gescheiden fietspaden, de lancering van een fietsdeelsysteem en inspanningen om de fietspaden ook tijdens de strenge en sneeuwrijke winters berijdbaar te houden. Zo klom het aandeel van de verplaatsingen met de fiets in enkele centrale wijken tot een tiende van alle verplaatsingen. Over heel de stad blijft het aandeel voorlopig echter onder de drie procent. Daarmee is Montréal een voorloper in Noord-Amerika, maar doet de stad het minder goed dan de Europese middenmotor die Brussel is.

Hetzelfde geldt ook voor het aantal reizigers op het openbaar vervoer. De metro is performant, maar bestrijkt niet heel de stad. Het voorstadsnet stelt nog minder voor dan de Brusselse S-trein, met diesellocomotieven en een onbestaande dienst buiten de spitsuren. Naar Europese normen blijft de dominantie van de auto dan ook erg groot.

Op het vlak van infrastructuur kende Montréal jaren geleden al zijn ‘tunnelgate’, met de instorting van een brug over een snelweg in een noordelijke buitenwijk in 2006. Balans: vijf doden en zes gewonden. Ook in de jaren nadien waren er nog grote incidenten, onder meer met neervallende brokstukken in tunnels. Het verplichtte de bevoegde diensten om orde op zaken te stellen. De infrastructuur dateert veelal uit de periodes in aanloop naar de Expo in 1967 en de Olympische Spelen in 1976. Veel kunstwerken zijn aan restauratie toe en verschillende tunnels worden momenteel opgeknapt.

Negentien burgemeesters
Het beheer van de infrastructuur wordt bemoeilijkt door de bestuurlijke versnippering. Enkele bruggen vallen onder bevoegdheid van de federale staat, andere zijn in handen van de provincie Québec of de stad Montréal. In sommige gevallen wordt de bevoegdheid gedeeld.

Binnen de stad wordt het mobiliteitsbeleid al eens tegengewerkt door een van de negentien (sic) burgemeesters die aan het hoofd staan van een van de arrondissementen. Bovendien bestaan er binnen de grenzen van de stad Montréal verschillende onafhankelijke enclaves. Die ontstonden toen plaatselijke referenda een fusiebeweging in 2002 ongedaan maakten.

Diversiteit
Misschien kan Brussel nog het meest leren van Montréals omgang met diversiteit. Burgemeester Coderre laat geen kans onbenut om het potentieel van de multiculturele samenleving te benadrukken. Ook Smet toonde zich geïnspireerd en noemde Montréal “een baken van diversiteit, solidariteit en samen-leven”.

Maar ook hier zijn de cijfers minder sprekend dan het imago. Montréal blijft al bij al een blanke stad, zij het verdeeld tussen Frans- en Engelstaligen. Het aantal inwoners dat elders geboren is, ligt er de helft lager dan in Brussel.

Fijn dat je wil reageren. Wie reageert, gaat akkoord met onze huisregels. Hoe reageren via Disqus? Een woordje uitleg.

Lees meer over: Politiek

Iets gezien in de stad? Meld het aan onze redactie

Site by wieni