Nieuw verzorgingstehuis prikkelt zintuigen van dementerenden

Een MIVB-hoekje op elke verdieping, een vitrinekastje met persoonlijke spullen en snoezelwanden. Dat zijn slechts enkele voorbeelden hoe het nieuwe verzorgingstehuis Vesale de zintuigen van de dementerende bewoners probeert te prikkelen. De eerste bewoners verhuisden op dinsdag 14 maart van huis Pacheco naar het nieuwe complex op de Cellebroerstraat.

Al deze herkenningspunten hebben als doel om de bewoners te prikkelen. “Huis Vesale wil zo’n 128 mensen die lijden aan alzheimer of dementie een echt thuis gevoel bezorgen. Daarom is het complex uitgerust met verschillende herkenningspunten. Dementerenden kunnen zich namelijk beter oriënteren als hun zintuigen geprikkeld worden”, legt de directrice nursing, Martine Fory, uit aan BRUZZ.

Huiselijk gevoel
Eén van de nieuwe bewoners in Huis Vesale is de 68-jarige Mercedes. Ze lijdt aan een beginnende vorm van dementie en is niet meer mobiel. Ze zat sinds 2007 in Pacheco, maar voelt zich in Huis Vesale al thuis. “Ik woonde jarenlang in de Marollen, het doet me plezier om weer thuis te zijn.”

Mercedes woonde jaren in Brussel, maar heeft Spaanse roots. Nog voor ze geboren was, trok haar Spaanse moeder naar België. Haar enige broer verongelukte op 27-jarige leeftijd met een parachute. Maar de liefde voor hem en Spanje is enorm. “In mijn vitrinekastje komen foto’s van mijn overleden broer, maar ook enkele spullen gelinkt aan Spanje.”

Honoré de faire votre connaissance
“Je m’appelle Honoré et je suis honoré de faire votre connaissance”, grapt een 88-jarige bewoner toen we zijn kamer binnenkwamen. Net zoals Mercedes lijdt hij aan een beginnende vorm van dementie. Ongeveer een half jaar geleden kwam hij in Pacheco terecht.

“Het leven is eerder monotoon: opstaan, ontbijten, rusten, soep drinken, rusten enzovoort. Maar af en toe rook ik ook eens een sigarke”, grapt hij. Volgens hoofdverpleger Patrick ziet hij het leven toch rooskleuriger in. “Honoré animeert graag de andere bewoners.”

Honoré vertelde ons trots over zijn chalet. “Ik heb een chalet met twee kamers in de Ardennen, zo’n 120 kilometer van hier. Een deel van de chalet heb ik zelf gebouwd.” Maar toch is hij een echte Brusselaar die zo’n 40 jaar in Jette woonde.

Ook voor hem was 15 maart slechts de eerste dag in het nieuwe verzorgingstehuis. De verhuis was nog volop aan de gang, maar alles verliep tot nu toe vlot. “Alle bewoners kregen de hele dag persoonlijke begeleiding, ook hun familie werd uitgenodigd om mee te verhuizen. Zo wilden we de bewoners in de nieuwe situatie toch een houvast bieden.”

De verhuis verliep vlot, maar niet alles loopt altijd van een leien dakje. “Af en toe worden we geconfronteerd met agressie. Zo heeft een bewoner eens mijn bril stuk geslagen, maar je gaat altijd op zoek naar oplossingen om deze situaties te voorkomen, ook thuis. Het is geen nine to five job.”