Expo: strip met suppoost

Geen kick-ass superheld. Wel een man van middelbare leeftijd die graag tussen schilderijen slentert. Ben Gijsemans vond inspiratie voor zijn graphic novel Hubert in de Konklijke Musea voor Schone Kunsten, en stelt die daar nu ook tentoon.

"Een man van middelbare leeftijd met eiervormige, grote brilglazen, een dikke jas en een sjaal, waarin nog een tweede bril zit verstopt." Zo omschrijft Ben Gijsemans zijn hoofdpersonage. Niks te maken met de jonge, knappe tekenaar zelf dus. Die werd geboren in 1989, en ziet er eigenlijk nog een stuk jonger uit. Toch hebben ze iets gemeen, Ben en Hubert: ze kijken allebei graag naar schilderijen.

"Hubert is ontstaan na het herhaaldelijk lezen van één boek: 'De kroeg van groot verdriet' van Marnix Gijsen. Daar zit ook zo’n introvert personage in. Dat is het vertrekpunt geweest. Daar heeft Hubert z’n leeftijd en z’n karaktertrekken gekregen. En toen ben ik het verhaal beginnen neerpennen."

En dat verhaal speelt zich af in de Musea voor Schone Kunsten in Brussel. Het gevolg van de verhuis van Ben zelf. "Voor mijn master Beeldverhaal aan Sint-Lukas ben ik naar Brussel verhuisd. En Brussel was toen helemaal nieuw voor mij. Ik ben altijd al een grote kunstliefhebber geweest en ben dus op mijn ontdekkingstocht door de stad heel snel hier terecht gekomen. En ik ben blijven komen. Zo vaak zelfs dat ik op een gegeven moment een abonnement heb genomen. En dan kwam ik er natuurlijk nog meer!"

Stalker

En die omgeving sloop binnen in het werk. Hubert werd kunstliefhebber, en het museum de uiteindelijke setting van het verhaal. "Ik heb het scenario hier geschreven. Ik zat altijd op een bankje, boven in de grote hal. En toen passeerde er onder me een man die helemaal paste bij het personage. Ik ben snel naar de vestiaire gehold om mijn camera te halen en ben ik die gewoon man beginnen volgen. Eerst subtiel, maar na een tijdje bevonden we ons allebei alleen in een ruimte. Ik met mijn camera recht op hem gericht. Maar hij was een echte Hubert, trok zich van niemand of niks iets aan. Hij had alleen oog voor de schilderijen."

Ook de schilderijen uit het boek zijn allemaal terug te vinden in het museum. Met een sterrol voor het reusachtige, symbolistische doek in die grote hal: ‘De bron der inspiratie’ van Constant Montald. Dankzij een trip van Hubert naar Parijs (avontuurlijker wordt het echt niet in zijn leven) duikt ook Manets Olympia op.

Artistiek correct

En nu kan je een reeks platen uit ‘Hubert’ zien in het museum waar het personage zelf rondschuifelt. Daarvoor moet je naar de tot nog toe ongebruikte verdieping boven de bookshop, waar vanaf nu regelmatig kleine tentoonstellingen zullen lopen. Een uitstekend vertrekpunt om daarna zelf voor de mistige, oranje-blauwe tinten van Montald te gaan staan uiteraard.

Ondertussen is Ben's debuut bejubeld (in de pers), uitverkocht (in het Nederlands), en internationaal gegaan (de Franse vertaling is net uit, op de hielen gezeten door Italiaans, Duits en Engels). Maar op het volgende 'grafische roman' van Ben Gijsemans is het nog even wachten.
'Aaron' zal één zomer uit het leven van een 20-jarige student vertellen, die thuis vast zit met herexamens. Een personage dat hem op het eerste gezicht dichter op de huid zit dus. Alhoewel.

"Over drie jaar", gokt Ben als je vraagt wanneer dat boek af zal zijn. Hij tekent dus even snel als Hubert door musea slentert. Maar als het resultaat even mooi blijft, hoor je ons niet klagen.

Hubert, van Ben Gijsemans
focustentoonstelling bij de Koninklijke Musea voor Schone Kunsten
tot 17/4