Edito: hilarisch

Het partijbureau van de PS heeft twintig maatregelen genomen voor een betere governance en meer transparantie. Minister-president Rudi Vervoort (PS) stelt nu een decumul voor die pas in 2024 zijn beslag zal krijgen. Meer hilarisch kan het niet worden.

Het partijbureau van de PS heeft twintig maatregelen genomen voor een betere governance en meer transparantie. Als de maatregelen bewaarheid worden, zullen heel wat mandatarissen een stuk minder gaan verdienen. Voorzitter Di Rupo wil ook een decumul invoeren. Hoe doortastend de maatregelen ook lijken, ze maken weinig indruk. Ze vallen onder de categorie ‘paniekvoetbal’ en het valt te betwijfelen of de kiezer hierdoor zijn mening zal herzien. Die weet wel beter.

Het kan hard gaan. Enkele maanden geleden werd minister-president Paul Magnette (PS) door de linkerzijde in Vlaanderen en Wallonië nog als held onthaald vanwege zijn strijd tegen het vrijhandelsakkoord CETA. Vorige week titelde een Vlaamse linkse krant “Waalse maffia”.

De maatregelen die Di Rupo aankondigt, zijn ongeloofwaardig omdat de PS, zolang de partij aan de macht is en voor haar machtpolitiek onder vuur lag, alle kansen heeft gekregen om iets aan de excessen te doen.

In oktober 2010 titelde deze krant dat de Brusselse regering een akkoord had bereikt over de decumul: vanaf 2014 zouden er minder burgemeesters en schepenen zitting hebben in het parlement. Daar is niets van in huis gekomen. Ondanks de dure eden die door de verschillende partijen zijn gezworen. Daar is zeker niet alleen de PS voor verantwoordelijk. Het waren de Vlaamse partijen in het Brussels parlement die het decumulvoorstel hebben getorpedeerd. Wat de Franstalige partijen royaal de kans gaf om het dossier in de koelkast te stoppen.

Minister-president Rudi Vervoort (PS) stelt nu een decumul voor die pas in 2024 zijn beslag zal krijgen. Meer hilarisch kan het niet worden.

De maatregelen van Di Rupo zijn ook ongeloofwaardig omdat althans de Brusselse regering lustig doorgaat met partijgetrouwen benoemen op hoge posten in de administratie. Het aantal topambtenaren in de Brusselse administratie en pararegionale met een PS-partijkaart of etiket is duizelingwekkend.
De navenante verhalen over de incompetentie van sommige van die topambtenaren zijn stuitend.
Het is op zich geen probleem dat iemand met kabinetservaring gaat werken voor een administratie. Het wordt wel een probleem als de postjes vooraf zijn verdeeld onder de politieke partijen. Dan wordt competentie ondergeschikt aan partijkleur.

Als de PS in Wallonië en Brussel dit imbroglio te boven wil komen, is er meer nodig, bijvoorbeeld een groot mea culpa, en dan volledige transparantie.