Edito: Snel beslissen

Het gaat van kwaad naar erger met de Brusselse taxihervorming. Chauffeurs in spe die zich niet tegen de plannen van het Brussels Gewest verzetten worden door exploitanten afgedreigd. De taxifederatie zet het grootste taxiplatform aan de deur omdat het niet hard genoeg tegen de plannen ageert. De hervorming is uitgemond in een vuile oorlog en het heeft er alle schijn van dat die niet snel zal verdwijnen.

Nochtans geven de plannen van minister van Mobiliteit Pascal Smet (SP.A) blijk van veel redelijkheid. Ze verzoenen de flexibiliteit en het gebruiksgemak van nieuwkomer Uber met de bescherming van de markt tegen wild kapitalisme en sociale dumping. Was Uber niet op de markt gekomen, men had de komst ervan moeten verzinnen.

Want iedereen is het erover eens dat het zo niet verder kan. Het imago van de Brusselse taxisector is erbarmelijk. Het verklaart waarom de taxi zo weinig populair is in Brussel, vergeleken met andere steden.

Iedereen heeft het wel meegemaakt: chauffeurs die sans gêne de wegcode aan hun laars lappen. Andere ontsporingen halen geregeld het nieuws: overvallen, verkrachtingen. En dan te bedenken dat taxichauffeurs ambassadeurs zouden kunnen zijn van de stad.

Zelfregulering lukt niet meer. De taxisector heeft het te ver laten komen. De overheid die vergunningen aflevert, moet tussenbeide komen. En dat in het belang van alle Brusselaars.

In elk plan zijn winnaars en verliezers. Ook hier. De verliezers zijn in dit geval de exploitanten. Het is het offer dat nodig is, maar dat het welslagen van het plan meteen zo moeilijk maakt. De tientallen exploitanten doen er alles aan om het plan te kelderen.

De meeste chauffeurs daarentegen zullen er wel bij varen: zij versterken hun onafhankelijkheid ten aanzien van de exploitanten.

De grootste winnaar is echter de mobiliteit in Brussel. De plannen van Smet beogen een vlotter verkeer door een overstap van eigen autogebruik naar - onder meer - taxivervoer. Dat kan alleen door de aantrekkelijkheid te verhogen.

Grootste struikelblok zit echter binnen de regering zelf. De PS is in principe akkoord, maar parlementsleden als Jamal Ikazban (PS) laten geen kans onverlet om de plannen van Smet af te schieten. Het moet zijn dat ze daar een mandaat voor hebben, want de PS-regeringsleider fluit hen niet terug.
Grootste nadeel is dat er niet meteen externe tijdsdruk is. En zo zou de zo noodzakelijke hervorming kunnen verzanden in een stellingenoorlog waar de Brusselse taxisector niet meer uitgeraakt. Dat is voor niemand goed.

De regering kan dus maar best snel beslissen of het komt er nooit meer van.