Andri Haflidason verklaart Brussel zijn liefde op YouTube

Architect van beroep, maar fotograaf in zijn ziel. Andri Haflidason strandde drie jaar geleden in de hoofdstad en is er nog niet weg. Hij verklaarde haar schuchter zijn liefde op YouTube.

De 28-jarige Andri Haflidason, architect van opleiding, stamt van IJslandse ouders die elkaar in Londen vonden, en hij groeide op in het Schotse Edinburgh.

Na zijn studie in buurstad Glasgow sloeg hij zijn vleugels uit in Göteborg en Eindhoven. Op het eind van zijn studietijd verzeilde hij langs omwegen in Brussel, een stad waar hij zijn weg moest zoeken, maar die onverwachts wel een liefde werd.

We troffen sporen van Haflidason aan op YouTube, het online kanaal waarop mensen eigengemaakte filmpjes posten. Haflidason schetste er een simulatie van een dag in de stad, ondersteund door de muziek van de Britse elektronicaformatie Goldfrapp. In de meer dan vier minuten durende montage ligt de klemtoon op hoe Brusselaars en Brusselse gebouwen de dag doorkomen, van zonsopgang tot zonsondergang. Maar dan zo gefilmd dat je details ziet die je misschien niet eerder waren opgevallen.

Eilandjes
Haflidason wil er graag meer uitleg over geven. We spreken hem op het dak van Parking 58, zijn pleisterplaats. "Ik combineer mijn passie voor architectuur en de stad graag met fotografie en film. Al wandelend en observerend door de stad kreeg ik in het voorjaar en de zomer van 2010 zin om de stad waarin ik was gestrand, in beelden te vangen, met de weinige middelen die ik had. De montage 'Brussels breathe(s)' is het resultaat."

"Toen het filmpje wat meer ingang had gevonden in mijn vriendenkring - ik had er geen actieve promotie voor gevoerd, het vond zijn weg naar het internet vanzelf -, kreeg ik enthousiaste commentaren van mensen die me vroegen hoe ik dat had klaargespeeld. Ik kon niet anders dan antwoorden dat mijn creatie gewoon het resultaat was van een uit de hand gelopen passie voor de stad, en engelengeduld bij het spotten, filmen en monteren."

Hij noemt het zelf een liefdesverklaring. Aan de stad, en hij vond dat hij die liefde op weinig andere manieren kon vertalen. Tegenover andere, saaiere steden vond hij in Brussel 'een stad die niet vol is van zichzelf'.

"Brussel is mooi, maar Brussel, dat zijn bubbels. Bubbels mooie plaatsen - eilandjes haast -, die door chaos en lelijkheid verbonden zijn. Er is weinig nagedacht over deze stad toen ze gebouwd en verbouwd werd, vaak met verregaande gevolgen, maar het resultaat is een samenraapsel dat voor zover ik weet nergens anders bestaat. Je kunt dat haten, dat zou ik begrijpen, maar *delete*je kunt er ook verliefd op worden."

Verliefd, zonder pretenties, meent de IJslandse Schot. "Ik ben net in Berlijn geweest, en je kunt die stad een beetje vergelijken met Brussel. Maar in de Duitse hoofdstad schreeuwen mensen meer om aandacht, en volgens mij maakt dat het uiteindelijk moeilijker om echt iets uit te voeren. Hier in Brussel zijn de creatievelingen net dat tikkeltje meer met de stad bezig. 'Gewoon doen' is een mooi motto dat ik hier heb geleerd."

Hij vertelt het in een Nederlands waarop veel Franstaligen jaloers kunnen zijn. Merkwaardig genoeg besloot hij Nederlands te leren in plaats van de Brusselse lingua franca. "Nederlands is een mooie taal, vind ik. Vooral dat zachte en knappe accent van Vlamingen. Ik heb al reacties van Franstalige en Europese vrienden gekregen waarom ik zo'n kleine taal leer. Maar dat is een oneerlijke vergelijking. Mijn IJslands is nog kleiner, en toch spreek ik het."

Bungalow
Al wandelend illustreert Haflidason zijn liefde. "Neem nu de Bijstandsstraat, een zijstraat van de Anspachlaan. Je hebt daar die stripmuur, maar meer nog dan een strip zelf illustreert dat voor mij de manier waarop er in deze stad is gebouwd. Je hebt in één straat de overgang tussen een middeleeuwse stad met kasseien en een eerder Haussmanniaans gebouw dat uit Parijs weggelopen lijkt."

Een eind verderop, in de Kome­diantenstraat, wijst hij op een houten bungalow die naast een oud café staat, terwijl een eindje verder een groot bankgebouw verrijst. Drie stijlen in één straat, drie totaal verschillende gezichten van een stad. "Hoe kan Brussel beter beschreven worden dan als een fantasierijk stripverhaal?"

De manier waarop Haflidason beschrijft en refereert aan kennissen en vrienden met wie hij over Brussel praat, doet een soortgelijke band vermoeden, verschillende stijlen. Veel van zijn vrienden komen van buiten België, en hij leert ze de stad kennen, en soms ook appreciëren. Hij kent de Vlaamse cafés door Vlaamse vrienden, en zoekt de feestjes op van Brusselse Facebook-activisten die onder de triomfboog van het Jubelpark in de zomer bijeenkomen ("veel minder bourgeois dan de Apéros Urbains"). Bijeenkomsten van een Brusselse jeugd die misschien niet duidelijk bestaat. "De toekomst van de stad, dat is volgens mij eerder zoiets."