De Groene Wandeling (2): Het niet zo vlakke land

Vertrekken doen we deze keer aan café In De Linde, op de grens tussen Dilbeek, Sint-Agatha-Berchem en Molenbeek. U zit hier op een van de hoogste punten van het gewest, en de stad lijkt hier heel veraf. De Linde op het plein staat er volgens de legende al drie eeuwen, als baken voor de reizigers. Het café zelf is in vergelijking een jonkie, het ging pas in 1875 open. Liefhebbers van een stevige portie couleur locale kunnen er zich opwarmen voor hun tocht.

Het Scheutbos: stilleven met appartementsblok, prikkeldraad en Galloway-rund

De prachtig genaamde Gelukkige Grijsheidstraat breng u aan de ingang van de eerste halte van de dag: Het Scheutbos. Vanop deze hellingen werd in 1695 de stad Brussel in de as gelegd door de artillerie van de Franse koning Lodewijk XIV. Vandaag kan u gewoon genieten van het mooie uitzicht op de stad. De plaatselijke fauna en flora zijn ook de moeite waard. In de velden grazen Galloway-runderen, een langharig Schots koeienras. Zij verzorgen hier het 'grasbeheer'.

De Tuinwijk Moortebeek, die even verderop tussen de Ninoofsesteenweg en de Sylvain Dupuislaan ligt, is opnieuw een stukje dorp in de stad. Een echte 'nette buurt' ook, met mooi onderhouden huizen. De wijk wordt beheerd door een collectieve vereniging van bewoners. De oudste van het Gewest, trouwens. Ouder dan de bekendere tegenhanger Floréal in Watermaal-Bosvoorde.

Via de Dupuislaan kruist u dan voor de eerste keer de Ring, de symbolische grens van de stad. Op weg naar het platteland van Neerpede passeert u door de tuinwijk Goede Lucht, de minder 'gekuiste' tegenhanger van Moortebeek. Verschillende huizen in de wijk zijn dringend aan renovatie toe, bij een enkel zijn de ramen dichtgemetseld. Een rauwere, maar echtere tuinwijk dan de ietwat sprookjesachtige tegenhanger aan de andere kant van de Ring.

Zicht op de Luizenmolen in Neerpede

De route volgt ook daarna een heuvelkam, van waarop al snel de Anderlechtse Luizenmolen in zicht komt. Het is de enige nog werkende windmolen in het gewest. Het ziet er van op een afstand allemaal zeer authentiek uit, maar laat u niet vangen: u kijkt naar een kopie. de oorspronkelijke Luizenmolen gebouwd in 1864, maar werd in 1955 gesloopt omdat hij te bouwvallig was. Uiteindelijk zag in 1999 een reconstructie het daglicht, die het ondertussen wel maar mooi tot beschermd monument heeft geschopt.

De afdaling naar het Pedepark loodst u door de Scherdemaalstraat, waar u op de rechterkant een zeldzaamheid aantreft: een boerderij. In het gewest zijn namelijk nog slechts 21 landbouwbedrijven actief. En o ja, er zijn aardappelen te koop, Brusselse aardappelen.

Na het weinig memorabele Pedepark zet u koers naar Metro Erasmus en de ULB. Onderweg kunt u zich vergapen aan mannen en vrouwen die met een stok tegen een balletje slaan, ondertussen gekleed in de meest uiteenlopende pasteltinten. Te zien aan de volle parking is golf echter een sport die steeds populairder wordt.

Voor wie graag de voeten droog houdt: even een dienstmededeling. Door werken aan het GEN moet u om aan de Lenniksebaan uit te komen een omleiding volgen. Op een mooie dag stelt dat geen probleem, maar in het huidige zomerklimaat valt de weg nogal drassig uit. Een mountainbike en/of degelijk schoeisel zijn aan te raden.

De passage aan het Erasmusziekenhuis biedt weinig speciaals wat betreft natuurschoon, maar levert wel een museumtip op. Op de campus van de ULB bevindt zich namelijk het Musée de la Medicine, dat een overzicht van de geschiedenis van de geneeskunde biedt. Liefhebbers van het meer lugubere werk kunnen er een bezoekje aan het Musée d'Anatomie et d'Embryologie humaines bovenop doen. De website belooft skeletten en lichaamsdelen op sterk water à volonté.

De vallei van de Vogelzangbeek is het laatste onderdeel van de lange afdaling naar het kanaal. Voetgangers mogen de pittoreske beek volgen, fietsers worden hier over de gewone weg geleid, wat weinig meer biedt dan een blik op voetbalterreinen en hondenclubs.

De Sluis van Anderlecht

De laatste rechte lijn gaat dan langs het kanaal en door de wijk Het Rad tot aan de sluis van Anderlecht. Hier bent u ver verwijderd van de natuur van Neerpede, we zitten immers vlakbij het industriële hart van Brussel. Een mooi einde voor onze "noordelijke lus" van de Groene Wandeling. Volgende week trekken we naar de rand van het woud.