Expo: 180 jaar Delvaux in woord en beeld

Vorige donderdag struinde koningin Paola langs de vitrines van het ModeMuseum, waar de Brusselse marokijnmaker Delvaux 180 jaar luxecreaties exposeert. In het gelakte leder spiegelde meer dan één glimlach.

V oor haar huwelijk met prins Albert van België in 1959 kreeg prinses Paola de handtas Mon Grand Bonheur cadeau. Het huis Delvaux, dat toen al honderd dertig jaar bestond, had de tas ontworpen in luxueus alligatorleder. Later zou de prinses (koningin) nog meer met Delvaux-leder te spotten zijn. Als hofleverancier ontwierp het huis voor de 175ste nationale feestdag in 2005 zelfs een tasje in de vorm van België, waar prinses Claire mee scoorde.

Met de komst van de luxereizen per schip, in de negentiende eeuw, kregen standingvolle en speciale reistassen de wind in de zeilen. Londen en Parijs pakten al uit met marokijnbewerkers wier 'label' voor klasse stond. In Brussel waagde Charles Delvaux zich als eerste aan eenzelfde soort ambachtelijk atelier in de Keizerslaan: hij werd al snel bekend om zijn praktische, sterke en fijn afgewerkte koffers. We schrijven dan 1829, in volle Hollands Bewind, en het echtpaar Delvaux-Présent maakt en verkoopt de lederen reisartikelen à la tête du client . De eerste trein op het vasteland (Brussel-Mechelen in 1830) inspireerde Delvaux tot het maken van hoedendozen - een in Antwerpen tentoongesteld exemplaar overleefde de tand des tijds. Voor treinende zakenlui kwamen er zelfs aktetassen met aparte compartimenten voor zakenpapieren, een reservehemd of scheergerei. Naast de hogere bourgeoisie vonden ook de ambtenarij, het leger en de banksector hun specifieke model. Het leverde Delvaux al voor het einde van de negentiende eeuw de titel van hofleverancier op. Het deponeren van de originele handtasontwerpen was een volgende stap.

Hippies
In 1933 nam de oud-koloniaal Franz Schwennicke de manufactuur Delvaux over. Schwennicke en zijn nazaten zorgden voor een nieuw commercieel verhaal: Delvaux werd een publiek statussymbool.

De Engelse curator Hettie Judah, die in het archief van Delvaux potloodschetsen, productieboeken en knipvormen van midden vorige eeuw terugvond, stipt één mijlpaal aan in de modellenevolutie. "Toen de hippies na de jaren 1950 met grote tassen uit India terugkwamen, is de dameshandtas van een chic gebruiksproduct, met enkel plaats voor een zakdoek, handschoenen, poeder en rouge, plots sterk geëvolueerd. Bekende ontwerpers, van Kimiko Yoshida en Didier Vervaeren tot Veronique Branquinho, hebben recent voor een nog grotere variatie in het luxeproduct gezorgd. In crisistijd wordt trouwens duidelijk dat topkwaliteit 'die lang meegaat', de investering waard is."

Eén ding staat vast: het huis Delvaux heeft al die tijd een ideaal luxeproduct voor de vrouw ontworpen. Al is niet bekend of Pao­la, eens getrouwd, het jaar na haar eerste Delvaux-tas Mon Grand Bonheur, ook het model Mon Suprême Bonheur heeft gekocht.

:: Boek Delvaux - 180 jaar Belgische luxe, uitg. Lannoo (N)/Racine (F), 323 blz., 39,95 euro. Tentoonstelling in het MoMu, Nationalestraat 28, 2000 Antwerpen
open van dinsdag tot en met zondag van 10 tot 18 uur; meer info op 03-470.27.70 en www.momu.be