To Intimate: Cynthia Loemij en Mark Lorimer laten hun jeugd doorschemeren

Cynthia Loemij en Mark Lorimer hebben ondertussen een lange staat van dienst als dansers. Vooral bij Rosas, het gezelschap waar ze nog altijd deel van uitmaken. Maar ze hebben zelf ook iets te zeggen met hun dansende lichamen.

"Mark en ik wilden allang samen iets maken. Binnen Rosas hebben we in het verleden natuurlijk al veel samen gedanst, maar voor een eigen productie was er nooit tijd," zegt Cynthia Loemij. "Het schema met Rosas is te druk. Daarom hebben we op een bepaald moment besloten om een creatie over te slaan, anders zou het er nooit van komen. We wilden ook eens iets 'kleins' maken omdat we altijd al in die grote groep zitten. To intimate is een werkwoord en het betekent 'to make known subtly': iets subtiel te kennen geven of laten doorschemeren."

Waarom klikte het precies tussen jullie twee?
Cynthia Loemij: We hebben op dansgebied dezelfde voorliefde voor het artisanale van bewegingen. We schaven in detail aan de timing en de kwaliteit, tot de beweging zo duidelijk mogelijk uitdrukt wat we willen zeggen - al blijft dat laatste per definitie een onmogelijke zaak.

Daarbuiten hebben we ook veel dingen te bespreken. Dezelfde zaken interesseren ons. Aanvankelijk was het ons idee om iets met speeches te doen, maar dat idee hebben we laten varen. Wel gaat dit stuk nog over spreken. Over hoe we bewegingen kunnen laten spreken. We zijn gaan kijken hoe we non-verbaal communiceren. Als iemand spreekt, registreren we ook voortdurend diens bewegingen. Daar zijn hele mooie zaken over geschreven. Ook over hoe we vergeten wat voor rol het speelt als ik naar je toe leun, mijn handen gebruik als ik spreek, of iets luid zeg terwijl het om iets zachts gaat. Dat fascineerde ons en daarom hebben we veel met gestes gewerkt.

Viel het mee om eindelijk eens alles zelf te mogen doen?
Loemij: Bij Rosas hebben we ook altijd creatieve inbreng, maar toch was het een moeilijke creatie. Bij Rosas is het moeilijk om te weten te komen wat ons eigen vocabularium is. Wat is van Rosas en wat is onze persoonlijke smaak? Daarom hebben we in het begin gezocht naar muziek uit onze jeugd. Popliedjes waar we specifieke herinneringen aan hebben. Aan overlijdens of vakantieliefjes of zo, hele banale liedjes meestal - 'Shout' van Tears for Fears bijvoorbeeld. Die hebben we voor elkaar gedanst en daar hebben we frases uitgenomen die we hebben gemixt. De bewegingen vertellen dus verhalen uit periodes in ons leven die belangrijk voor ons waren. Daarna hebben we de popmuziek weer weggelaten.

En er kwam klassieke muziek voor in de plaats.
Loemij: We wilden graag cellomuziek omdat dat ook een 'sprekend' instrument is. Zo zijn we bij een vriend van Mark uitgekomen, Thomas Luks. Hij heeft al veel dans gezien en we hebben hem erg betrokken bij het maken van de voorstelling. Hij is op een manuscript gestoten van een vrij onbekende barokcomponist die geboren werd in Brussel: Joseph Marie Clément dall'Abaco (1710-1805). De score is nogal onduidelijk. Er staan geen notaties bij, dus we hebben de compositie heel vrij kunnen gebruiken. Het is voor de barokperiode ook een vrij licht stuk. Het heeft emotie maar geen pathos. Daartegenover staan de korte hedendaagse serenades van Hans Werner Henze (1926). Die muziekjes laten we met elkaar spreken.

To intimate
wanneer: 30 & 31 maart 2012 • 20.30 uur
tickets: €10/12
----------------