Mette Edvarsen: Shortcuts

In het kader van 'Shortcuts', een reeks van (kortere) performances in het Kaaitheater, gaat op 31 maart en 1 april 'Opening' in première. De nieuwe solovoorstelling van de Noors-Brusselse choreografe/danseres Mette Edvardsen is eigenlijk de naam performance onwaardig: het stuk concentreert zich op 'aanzetten' en op 'bijkomstigheden' die in een normale voorstelling opduiken.

Opening bevindt zich op de gladde drempel tussen de genres theater, performance en dans. In feite concentreert de voorstelling zich op side effects, dus niet op wat er normaliter in te zien is, maar wat er rond en naast een performance gebeurt. Op de keper beschouwd is er dus géén performance: wat er op de scène gebeurt zijn enkel 'bijkomstigheden'. "Eerder deden we onder meer een versie in Parijs," zegt Edvardsen. "Het stuk is de voortzetting van een lopend en persoonlijk onderzoek naar de theatrale ruimte en de elementen die haar bepalen, zoals gordijnen, geluiden of visuals. Anders gezegd: beelden, objecten en conventies die de toeschouwer toestaan zich in een voorstelling in te leven interesseren me."

'Beginnings'
Het theatrale aspect brengt Edvardsen ook in de voorstelling door ze deels te baseren op korte anekdotes, zowel over zichzelf en haar parcours als over de bewegingen die ze op scene uitbeeldt. "Anekdotes zou ik ze niet echt noemen, eerder gaat het om 'aanzetten' (in het Engels 'beginnings', wat meer de lading dekt, is). Het stuk is dus niet lineair maar legt tientallen verhaalaanzetten voor die steeds weer aan de kant worden geschoven. Ik breek die afzonderlijke verhaallijnen dus niet af, maar laat ze opvolgen. Vergelijk het met steeds meer openstaande vensters op een computer. Op het einde van de voorstelling krijg je bijgevolg een erg gelaagd geheel. En tussen al die aanzetten moet het publiek zelf verbanden leggen."
Eén van die 'beginnings' is de aankondiging bij de aanvang van het stuk: de droge boodschap dat Miss Page vanavond onmogelijk kan dansen, noch in de toekomst. Cynisch meldt Edvardsen dat de opvoering toch volgt, "omdat het wellicht haar wens was." Edvardsen: "Die quote haalde ik uit de oude balletfilm The Red Shoes waarin een danseres sterft omdat ze moet kiezen tussen haar liefde en haar carrière. Na haar dood wordt haar balletopvoering uitgevoerd zonder haar. Na de aankondiging die ik heb overgenomen, ziet het publiek de spotlights die de plek op het toneel belichten waar ze normaal zou dansen. Die mooie, extreem dramatische scène ligt niet alleen aan de conceptuele basis van mijn stuk. De aankondiging vormt voor het publiek ook een eerste, verwarrende aanzet."

Geen slapstickshow
Edvardsen hanteert een uiterst sobere, haast minimalistische stijl. De scène is leeg, enkel wat noodzakelijk basismateriaal zoals een microfoon op statief is aanwezig. Als soundtrack doen bijwijlen vogelgeluiden dienst. "En er is ook een heel klein beetje muziek waar nodig. Net zoals in mijn eerder werk hou ik het graag strak. Humor neemt trouwens ook geen onbelangrijke plaats in, al is het geen slapstickshow. Wellicht is ook dat een 'bijkomstigheid'. Net door de contexten weg te nemen of te verdraaien worden dingen grappig."
Goed tien jaar geleden verruilde Edvardsen Noorwegen voor België en begon ze bij Les Ballets C. de la B. te dansen. "Na een tijdje in Gent gewoond te hebben, verhuisde ik naar Brussel. En er is geen andere plek die ik me kan indenken waar ik liever zou wonen. Voor dansers/choreografen is dit overigens een aangenaam land. Je krijgt er kansen en steun om een parcours te ontwikkelen."

:: Schortcuts in Kaaitheater, O.L. Vrouw van Vaakstraat 81, 1000 Brussel, 02-201 59 59