Nieuwe cd Members of Marvelas: praktijk is leuker dan theorie

Het Gents-Brugse collectief Members of Marvelas hutselt graag stijlen door elkaar, van hiphop en jazz tot psychedelica en krautrock. Op hun nieuwe plaat verkondigen de vijf muzikanten en twee mc's theorieën over de almacht van de verpakking, zonder de praktijk van het funky muziek maken uit het oog te verliezen.

"We streefden deze keer naar meer variatie, zelfs binnen één nummer," zegt gitarist en songschrijver Frederik Segers over hun nieuwe album The tuxedo theory, de avontuurlijke opvolger van hun titelloze debuut die qua muzikaal bochtenwerk niet moet onderdoen voor het wildste van Frank Zappa, de geniale gekte van de Beastie Boys of de stomende funk van Funkadelic. "Het moest ook meer één verhaal zijn. De mp3-generatie is enkel nog geïnteresseerd in geïsoleerde nummers. Aan de mensen die toch nog een volledig album kopen wilden we iets extra geven."

De song 'The tuxedo theory' loopt als muzikale leidraad door de plaat, maar is het ook een inhoudelijke houvast?
Frederik Segers: Dat nummer is ontstaan uit een jam, waarin alles kon. Daarna hebben we het verknipt en als motief verschillende keren laten terugkomen. De uitleg die achter die theorie zit is dat tegenwoordig de verpakking vaak belangrijker is dan de inhoud, dat alles verkocht kan worden met de juiste marketing erachter - als het er maar mooi uitziet. Waarom kunnen we niet gewoon genieten van wat we hebben of zijn, zonder een bepaald imago te moeten nastreven? Maar natuurlijk draai je sowieso mee in dat systeem, wij ook. Dus willen we daar in interviews ook niet té diep ingaan (lacht). Maar het thema komt wel terug in enkele van de teksten.

In 'Zapper and the beast' stellen jullie de vraag 'What's a word worth?'. Betekent het uiteindelijk allemaal heel weinig?
Segers: Door de snelle aaneenschakelijking van gezochte woorden versta je maar weinig van wat er in dat nummer gezongen wordt. In moderne hiphop worden er vaak moeilijke woorden gebruikt. Meer nog door Belgische rappers dan door pakweg Engelse, omdat ze vaak met het woordenboek naast zich zitten te schrijven. Onze mc's deden dat ook, en daarom heb ik ze een nummer laten schrijven dat er helemaal over gaat. Wat is er nog aan als je de woorden niet meer begrijpt?

Wat opvalt aan het album is een bonte mix van stijlen, het lijkt alsof alles moest kunnen.
Segers: Wij hebben ons deze keer nergens iets van aangetrokken. Met z'n zevenen hebben we de plaat in elkaar gebokst, en iedereen heeft zijn inbreng. We hebben ons ook niet afgevraagd of er nu singles op de plaat staan of niet. Met hiphop raak je in België toch niet op de radio, tenzij je uit Wallonië komt of in het West-Vlaams zingt. We wilden in de eerste plaats muziek maken om de muziek.

De Beastie Boys zijn een voor de hand liggende vergelijking, maar ik hoor ook Led Zeppelin in de gitaren en in de ruige soulstem van jullie toetsenisten hoor ik de ziel van oude funkateers à la Sly Stone.
Segers: Eigenlijk was het mijn bedoeling om er veel minder funk in te steken, maar altijd als ik iets wil, eindig ik met het tegenovergestelde. Ik vind deze plaat uiteindelijk nog funkier dan de vorige, zeker van intentisiteit. Aanvankelijk had ik een industriëler geluid in gedachten, met rauwere, strakkere grooves. Maar die Sly Stone en Parliament zitten zodanig in ons dat het toch naar boven komt. Die experimentelere, psychedelische stukken zijn beïnvloed door dingen als Sun Ra, Squarepusher of Can.

Jullie debuut werd geproducet door Urban Dance Squad-drummer Michel Schoots, maar deze keer hebben jullie het volledig zelf gedaan. Uit artistieke of financiële overwegingen?
Segers: Vooral om artistieke redenen, maar het financiële speelt zeker mee. Om de eerste plaat af te betalen hebben we anderhalf jaar opgetreden, The tuxedo theory is een maand uit en we hebben onze investering al terugverdiend. Artistiek gezien heb ik nu de variëteit in de plaat kunnen steken die er ook wel muzikaal zat in de eerste plaat, maar er door de uitwerking niet uitkwam.

Op jullie eerste plaat richtten jullie nog een dankwoord aan koffie en sigaretten, maar deze keer vallen mij vooral namen op als DJ Grazzhoppa en Reinhard Vanbergen van Das Pop. Wat was het aandeel van die laatste?
Segers: Op het einde van het mixingproces zaten we er eigenlijk allemaal een beetje door. Na onze mastering kwam ik thuis en ik vond alles plots maar niets. Een aantal mensen heeft ons toch gerustgesteld. Met Reinhard hebben we nog wat zitten mixen aan een paar nummers, waaronder 'Zapper and the Beast'. Uiteindelijk hebben we die versies niet gebruikt, maar hij heeft ons vooral opnieuw vertrouwen gegeven.

Wat hebben jullie met pinguïns?
Segers: We vonden die pinguïnpakken wel passen bij de titel van onze cd. Vroeger kregen we weleens de kritiek dat we een band waren en twee mc's die er een beetje buiten stonden. Door die pakken te dragen hebben we daar geen commentaar meer op gekregen. We zijn de eersten om onze eigen theorie toe te passen (lacht).

:: Members of Marvelas, exclusieve cd-voorstelling op 26 mei '08, 20u30, in Studio Jet, concert in de Ancienne Belgique op 1 juni '08, 22u30, in het kader van Now_Series.