© archieffotoDavid Nassel

Standpunt BDW: Onveilige wereld

Christophe Degreef
© Brussel Deze Week
26/08/2015

"Zorgen voor werk, een strenge integratie, duidelijke regels en een toekomstperspectief. Alleen zo kan Europa uiteindelijk worden wat het nu pretendeert te zijn: een lichtbaken in een onveilige wereld." Dat stelt Christophe Degreef naar aanleiding van de asielcrisis.

And, gentle, do not care to know / where Poland draws her eastern bow/ What violence is done / Nor ask what doubtful act allows / Our freedom in this English house / Our picnics in the sun” schreef de Britse schrijver W.H. Auden aan de vooravond van de Tweede Wereldoorlog. Daarmee evoceerde Auden de vrijheid die een man tijdens een mooie zomernacht ervoer, de vrijheid van in een democratie te leven, in een gevaarlijke wereld. Een vrijheid die soms hand in hand gaat met twijfelachtige maatregelen elders.

Sindsdien is de wereld er niet veiliger op geworden. En is het aantal twijfelachtige politieke beslissingen er zeker niet minder op geworden. In 2011 nog intervenieerde de Navo in Libië om de dictator Muammar Gaddafi mee uit het zadel te helpen lichten. Al sinds 2011 staat onze vrijheid in schril contrast met de gruwelijke Syrische burgeroorlog, waarbij Navo-land Turkije een uiterst dubieuze rol speelt in de doorgang van Syriëstrijders. Momenteel vechten het Westen en Turkije gezamenlijk een oorlog uit tegen Islamitische Staat waarbij de Koerden, toch de meest betrouwbare factor in de Syrische burgeroorlog, het moeten ontgelden. Twijfelachtig? U zegt het.

Zulks betaalt het Westen dan ook cash, en wel met de stromen vluchtelingen die van over de Middellandse Zee, of door de instabiele Balkan, naar West-Europa komen. Verwacht wordt dat velen onder hen in Brussel zullen terechtkomen, al dan niet op doorreis. Dat hebben de recente recordaantallen vluchtelingen aan de deur van de Dienst Vreemdelingenzaken in het Noordstation al aangetoond. Ongetwijfeld zullen flink wat onder hen na een tussenstop van onbepaalde duur hun heil verder zoeken, in het nog altijd vrije Groot-Brittannië, of in Duitsland, ten tijde van Auden nog de grote vijand. Een gezamenlijke Europese aanpak kan nu ook blijkbaar niet verwacht worden.

De demografische druk in de hoofdstad zal dus toenemen. Wij denken daarbij aan toestanden zoals we in het voorjaar in het Noordstation zagen: een geïmproviseerde stad van houten hutjes waar Marokkanen, Roemenen en Italianen op zoek naar werk – dat hen in hun perceptie in hun thuisland wordt afgenomen door vluchtelingen – samenleven. Komen daar nog eens bij: talloze Syrische gemeenschappen, vaak goed opgeleid, zoals de Molenbeeks professor Johan Leman in onze krant betoogt. Het zou dan ook van weinig beschaving getuigen om deze toestroom niet rationeel te begeleiden. Concreet: zorgen voor werk, een strenge integratie, duidelijke regels en een toekomstperspectief. Alleen zo kan Europa uiteindelijk worden wat het nu pretendeert te zijn: een lichtbaken in een onveilige wereld.

Maar daarbij mogen we pertinente vragen, zoals bevolkingsdichtheid, het behoud van onze sociale zekerheid, emotionele moeheid van autochtonen, cynisme en samenlevingsproblemen niet onder de mat vegen. Dat was immers hoe we migratie vroeger aanpakten. Doen we dat opnieuw zo, dan handelen we twijfelachtig én geven we onze vrijheid op. En daar wordt nu eens echt niemand beter van.

Fijn dat je wil reageren. Wie reageert, gaat akkoord met onze huisregels. Hoe reageren via Disqus? Een woordje uitleg.

Lees meer over: Opinie

Iets gezien in de stad? Meld het aan onze redactie

Site by wieni