© BC Foyer - BRUZZ

BC Foyer: ‘Het gaat om meer dan basketbal’

Tim Schoonjans
© BRUZZ
22/03/2017

Basketbalclub Foyer bestaat tien jaar. Die verjaardag mag de club met de nodige trots vieren, want ze heeft heel wat neergezet in die periode. Zo creëerden ze een tweede thuis voor kansarme meisjes en overwonnen ze de scepsis van hun tegenstanders. BC Foyer is een club op mensenmaat die klaarstaat voor haar leden. Altijd.

Tien jaar geleden was het een probleem om meisjes aan het sporten te krijgen,” vertelt Wenke Thewis (39), coördinator, trainer en stichter van de club. “Foyer had toen al sportprojecten opgezet voor meisjes, maar die waren mislukt of stopgezet. Toen ze iemand zochten om met een nieuw project voor dames te beginnen, ben ik daarop ingegaan. Ik was al jaren vrijwilliger bij Foyer en als basketbalcoach kwam ik automatisch bij basket uit.”

De twaalf meisjes uit die beginperiode, tussen twaalf en veertien jaar oud, bleken niet gemaakt te zijn voor basketbal. Zij haakten af, maar hun jongere opvolgsters hadden de smaak wel te pakken. De club zat op de rails en dankzij mond-tot-mondreclame steeg de interesse snel. In een jaar tijd groeide het ledenaantal van iets meer dan tien naar om en bij de vijftig speelsters. “We kwamen toen voor een beslissing te staan: een klein project blijven of een echte club worden. Het werd het tweede, met een professionalisering tot gevolg.”

“Vandaag hebben we honderd-twintig speelsters, met die meisjes van het eerste uur er nog altijd bij. Zij groeiden mee en zijn vandaag de dragende kracht binnen de club. De tijden zijn veranderd. Intussen is het algemeen aanvaard dat meisjes sporten, al vind ik het wel jammer dat er in Brussel maar twee echte damesclubs zijn: wij en Ganshoren. Sommige clubs hebben een damesploeg, maar dat is beperkt tot één of twee ploegen. Meisjes kunnen er niet in alle leeftijdscategorieën terecht.”

De goede reputatie van BC Foyer ging snel rond en leidde zelfs tot te veel succes van de club. Al enkele jaren zijn er om die reden wachtlijsten. Daar staan momenteel een vijftigtal namen op. “Met 120 zitten we aan ons maximum, jammer genoeg. We willen kwaliteit blijven leveren en met eigen jeugd werken, ook wat onze coaches betreft. Aangezien onze oudste speelsters achttien à negentien zijn, zitten we daar op onze limiet. We willen eerst de coaches hebben en pas dan de speelsters aantrekken.”

“Ook de infrastructuur is een pijnpunt. Doordat de VGC-sporthal in Koekelberg afgebroken is, zijn onze activiteiten verspreid over vijf plaatsen. Dat maakt het moeilijk. Als de nieuwe sporthal er staat, zullen we daar normaal gezien terechtkunnen. Hopelijk zijn we dan ook nog welkom in de scholen waar we nu trainen, zodat we onze activiteiten kunnen uitbreiden.”

Grimmige sfeer
Volgens Thewis is er voor BC Foyer geen betere omschrijving te vinden dan “familiale club”. De club is niet zo groot en iedereen kent iedereen: van coaches tot broers en zussen. “We steken veel werk in de communicatie met onze meisjes en hun ouders. Na elke training blijft iedereen hangen om bij te praten, er wordt snel getelefoneerd en vergaderd. Gesprekken mogen dan vooral over koetjes en kalfjes gaan, soms worden ook problemen besproken. We gaan regelmatig op huisbezoek.”

“Kansarme meisjes zijn ons doelpubliek. Als je daar geen band mee hebt, gebeurt er niks. In het begin haakten speelsters af, vaak om ‘simpele’ redenen, zoals een gebrek aan vervoer. Daarom hebben we erop ingezet om de ouders te leren kennen, zodat zij met die problemen naar ons zouden komen en ons de kans geven om hen te helpen.”

De club spant zich in om drop-out te voorkomen en slaagt daar met een percentage van minder dan vijf procent zeer goed in. Er wordt alles aan gedaan om de meisjes te helpen, hen aan boord te houden en kansen te bieden. “Onze oudste speelsters/coaches zeggen dat de club hun leven heeft veranderd. Ze weten dat elk meisje dat stopt mogelijk een kans mist om open te bloeien en te groeien. Voor meisjes uit middenklassengezinnen is dat misschien wat minder het geval, maar voor speelsters uit kansarme gezinnen is de club een leidraad in hun leven, een plaats om even te ontsnappen. Het gaat om meer dan basketbal.”

“We stimuleren onze meisjes om coach of scheidsrechter te worden, al vanaf jonge leeftijd. Maar liefst tachtig procent van de ploeg die er sinds het begin bij is, is ref of coach. Ongezien.”

Bij BC Foyer telt niet alleen talent. Ze hebben ploegen die op landelijk, provinciaal en recreatief niveau actief zijn. Het sportieve en het sociale staan bij de club op gelijke voet. Ook wie niet echt goed is in basketbal kan rekenen op een kans. “Mensen van andere ploegen vragen ons soms waarom we met die meisjes werken. Bij veel clubs vallen zij uit de boot omdat ze niet goed zijn. Wij vinden dat net belangrijk, omdat zij anders thuis zouden zitten. Bij ons doen ze aan sport en leren ze initiatief nemen.”

“Tot vijf jaar geleden kregen we veel negatieve reacties. Elke week hadden we ruzie. Commentaar dat we oudere scheidsrechters moesten inzetten omdat een veertienjarige niet goed floot, bijvoorbeeld. Maar die hadden we niet. Of dat sommige meisjes te agressief speelden. Dat kan je dan weer niet in één week veranderen, je moet de tijd krijgen om dat aan te leren. Vroeger voelde je wel dat er een heel verhaal aan voorafging als de tegenpartij binnenkwam. Ze wisten niet wat ze konden verwachten. Daardoor hing er een grimmige sfeer. Nu is dat zeldzaam geworden, ze kennen ons. Toch blijft het spijtig dat het zo lang heeft geduurd.”

Felle reacties
Onwetendheid voedde dat wantrouwen. Zodra er gepraat werd en het volledige plaatje werd gevormd, vervaagde het negativisme. Die stak vorig jaar wel de kop op toen Brussel werd geraakt door aanslagen. Een week na 22 maart trok de club op stage, maar daar liep het bijna uit de hand. “We hadden de ouders ondanks heel wat schrik kunnen overtuigen om de kinderen te laten gaan, maar we hebben problemen gehad. We dachten dat het zou loslopen omdat het op een groot scoutsdomein plaatsvond. Tijdens het nachtspel zijn er confrontaties geweest die uit de hand waren gelopen indien wij er niet waren geweest. Dat was met andere jongeren, zelfs met groepen die werden begeleid, maar waar de begeleiding niet ingreep. Ik had niet verwacht dat het zo fel zou zijn.”

“Gelukkig is het bij één, weliswaar fel, incident gebleven. Die mensen beseffen niet dat ook onze leden verontwaardigd waren. De eerste reactie van onze oudere meisjes was dat ze het nog moeilijker zouden krijgen. Ook zij waren boos.”

BC Foyer focust op het positieve. Zwaar werk, maar die visie maakt het verschil. In de toekomst zouden ze het competitiegedeelte graag uitbreiden. ”We hebben heel wat potentieel. Sinds vorig seizoen is een van onze jeugdploegen op het hoogste landelijke niveau actief. Ons doel is om dat met andere jeugdploegen ook te bereiken. Het zou mooi zijn mochten we meer ruimte hebben om meer ploegen op te richten. Daarom zouden we onze trainersploeg graag uitbouwen.”

“Meisjes uit kansarme gezinnen zullen we blijven begeleiden, op verschillende vlakken. We hebben het geluk dat we Foyer achter ons hebben staan. Het gebeurt dat we uitzonderingen maken voor meisjes die niet regelmatig kunnen komen, maar wel af en toe op ons terugvallen en langskomen om uit te huilen. Dat is puur sociaal werk. We zijn en blijven een iets andere club dan de andere.”

Fijn dat je wil reageren. Wie reageert, gaat akkoord met onze huisregels. Hoe reageren via Disqus? Een woordje uitleg.

Lees meer over: Sint-Jans-Molenbeek, Sport

Iets gezien in de stad? Meld het aan onze redactie

Site by wieni