Black-metalband Oathbreaker stelt derde album voor in AB

Dat Rheia een gamechanger is, lezen we steevast over het derde album van de black-metalband Oathbreaker dat vorig najaar verscheen op het Amerikaanse indielabel Deathwish. De Gentenaars gingen zopas hun tiende jaar in, en nog steeds zijn ze een van de beter bewaarde geheimen van de Belgische rockscene.

Dat komt omdat ze het voorbije decennium vooral zieltjes wonnen in het (post)metalcircuit, dat trouw en internationaal maar vrij besloten is. In die zin hield Rheia, waarop de groep de grenzen van het genre openbreekt en experimenteert met de fragiele zangpartijen van frontdame Caro Tanghe, enkele risico's in.

"Vroeger was de dynamiek van de band muzikaal, nu ook vocaal," legde bassist Gilles Demolder de koerswijziging uit aan de website CVLT Nation tijdens een recente Amerikaanse tournee. "We zijn uit onze comfortzone gestapt. Dat is niet eenvoudig als je het gewoon bent om je te verstoppen achter geschreeuw. Echte zangpartijen toelaten heeft voor ons een heel nieuw spectrum geopend."

Door ook Tanghes breekbare, wat etherische vocalen ruimte te geven tussen de logge ritmes en verstrengelde gitaren ontstaat er een meeslepend cross-overgeluid dat je met enige fantasie shoegazemetal zou kunnen noemen. De titel van de plaat verwijst overigens naar de moeder van de Griekse goden, die paradoxaal genoeg zelf geen god is.

"In mijn hele leven heb ook ik altijd gezorgd voor de mensen om me heen, maar nooit toegelaten dat iemand voor mij zorgde," verklaarde Tanghe de link. Op Rheia laat ze meer dan ooit in haar ziel laat kijken.

> Oathbreaker. 02/02, 20.00, Ancienne Belgique, Brussel