1538 BRAK tibo vandenborre
Interview

Brak: Tibo Vandenborre draagt de film

Niels Ruëll
© BRUZZ
13/09/2016

De onderbenutte Brusselse acteur Tibo Vandenborre toont in Laurent Van Lanckers migratieparabel Brak dat hij een film kan dragen. "Als kunstenaar moet je de grote materie durven te gebruiken."

De Brusselse antropoloog en documentairemaker Laurent Van Lancker (Surya) baseerde zijn eerste langspeelfilm op een sterke roman: De ontelbaren van Elvis Peeters. In een kustdorp is een zekere Lucas een van de vele Noord-Europeanen die noodgedwongen migrant geworden is. Verwoed zoekt hij een manier om de overtocht te maken. Maar tegen welke prijs? Met de hoofdrol toont Tibo Vandenborre dat hij nog meer in zijn mars heeft dan af te leiden viel uit de tv-serie De smaak van De Keyser, de film Rundskop of zelfs Jan Decortes dansvoorstelling Tanzung. "Brak deed me hard denken aan L'étranger van Albert Camus. Het bracht me in dezelfde sfeer. Elvis Peeters is wel een stuk poëtischer," vertelt Vandenborre.

Brak werd gedraaid in vluchtelingenkampen in Calais, de Brusselse Begijnhofkerk en het verlaten dorp van Doel. Toch raadt de acteur ons aan om ons niet blind te staren op de vluchtelingenproblematiek. "Ik heb geen goesting om rechtstreeks over die problematiek te spreken, omdat ik daar niet voor opgeleid ben. Maar eigenlijk gaat Brak niet enkel over migratie. Het is een parabel en ook weer niet. Migratie is slechts een uitvlucht. Voor mij gaat het over de spirituele reis. Er wordt niet gesproken over het moment waarop je uitgenodigd wordt om je zak te maken, je staf te pakken en te vertrekken. Wég uit je situatie. Maar het gaat daar wel over. Over de verzoeking ook. Mijn personage botst op 'la femme aux cheveux noirs'. De ander, maar nog anders. In heel veel mythologische verhalen, verhalen die in de funderingen van onze westerse cultuur verwrongen zijn, komt die figuur terug. Voor mij gaat dit verhaal over ootmoed. Een woord dat Herman Teirlinck vaak gebruikte. Zoek het maar eens op."

"We hebben geen Andrej Tarkovski (de Russische regisseur van Solaris en Stalker, nr) meer die het mystieke omarmt. Er zijn alleen nog mensen als Laurent Van Lancker die de paradoxaliteit van de waarheid, de noodzaak van haar schaduwkant, van het onrechtstreeks reflecteren, zichtbaar probeert te maken, hoe moeilijk ook. Hij zoekt en tast. Dát is het enige wat we op dit moment kunnen doen."
"Als kunstenaar moet je de grote materie durven te gebruiken. We moeten het onzichtbare, het poëtische terugbrengen. Schijn en wezen: het is mijn vak om daarmee bezig te zijn."

"Mijn grote schrik als acteur is om niet juist te zijn ten opzichte van de complexiteit van het leven. Maar je mag je ook niet laten platdrukken door het scenario of het idee erachter. Je moet nog kunnen spelen, je moet de immigratieproblematiek niet oplossen. Wat ik wil is: tonen dat er een onzichtbare wereld is. We krijgen daar allemaal mee te maken, maar spelers zijn er om daarover te communiceren. Als we dat goed doen, gaan er misschien poorten open die kunnen aanzetten tot het nemen van betere beslissingen. Want die fucking hondendeal met Turkije? Hoe kan dat nu?"

Brak
BE, 2016, dir.: Laurent Van Lancker, act.: Tibo Vandenborre, Aurora Marion, Willy Thomas, 80 min.

Fijn dat je wil reageren. Wie reageert, gaat akkoord met onze huisregels. Hoe reageren via Disqus? Een woordje uitleg.

Lees meer over: Film

Iets gezien in de stad? Meld het aan onze redactie

Site by wieni