F1540 Kubo and the Two Strings
Review
Score: 4 op 5

Film: Kubo and the Two Strings

Niels Ruëll
© BRUZZ
27/09/2016

Het ontbreekt Laika Studios niet aan lef. De jonge studio uit Portland maakt geen computeranimatiefilms maar stop-motionfilms (Caroline, ParaNorman, The BoxTrolls) en voelt er niets voor een jong publiek voorgekauwde, veilige verhalen voor te schotelen.

Het mag ergens over gaan, het mag een beetje pijn doen of eng zijn. Daar word je groot en sterk van.

In hun nieuwe poppenfilm moet de Japanse jongen Kubo op de loop voor twee monsterlijke tantes. Opa Maankoning wil zijn tweede oog afnemen, zijn vader is dood en zijn moeder kwijnt weg. Een queeste is zijn enige kans op redding, al liggen zijn grootste talenten toch in de muziek-, vertel- en papiervouwkunst. De dialogen en grapjes zijn niet continu top, maar de animatie speelt sluw in op de mogelijkheden die het shintoïsme, Japanse folklore en origami bieden. Het reuzenskelet, de zeilboot en de eenogige watercreaturen spreken tot de verbeelding.

Vanuit hun graf knikken Roald Dahl en Ray Harryhausen goedkeurend.

KUBO AND THE TWO STRINGS
US, 2016, dir.: Travis Knight, act.: 101 min.

Fijn dat je wil reageren. Wie reageert, gaat akkoord met onze huisregels. Hoe reageren via Disqus? Een woordje uitleg.

Lees meer over: Film

Iets gezien in de stad? Meld het aan onze redactie

Site by wieni