Pseudoslecht nieuws: de bioscopen draaien nu al meer uitstekende films dan u gezien krijgt en er blijven er maar bij komen. Manchester by the sea heeft een vergelijkbaar effect als een grote roman.

Er worden thema's bespeeld als het falen van ouders, weerstand tegen de mokerslagen die het leven soms uitdeelt, en bovenal rouw die maar niet vermindert en een veel lelijker beest is dan de peuten laten uitschijnen. Dat bespelen gaat gelukkig nooit ten koste van de intimiteit en de herkenbaarheid van de mensen, hun gedrag en hun verkleumde pijn. Er gaat grandeur uit van de beeldcomposities en de mise-en-scène.

Het enige schoonheidsfoutje zijn de strepen klassieke muziek die het drama accentueren en nodeloos cerebraal maken. Casey Affleck suggereert met ingehouden spel erg veel peilloos verdriet, complexiteit, al dan niet smeulende woede en pijnlijk onvermogen. Hij verdient een Oscar, u de tijd om deze ijskoude tragedie op mensenmaat te bekijken.

> Manchester by the sea. US, 2016, dir.: Kenneth Lonergan, act.: Casy Affleck, Kyle Chandler, Michelle Williams, 137 min.
> UGC Gulden Vlies/Toison d'Or, Vendôme

Fijn dat je wil reageren. Wie reageert, gaat akkoord met onze huisregels. Hoe reageren via Disqus? Een woordje uitleg.

Lees meer over: Film

Iets gezien in de stad? Meld het aan onze redactie

Site by wieni