“Pas maar op, de stad neemt je op… en spuugt je net zo snel weer uit,” waarschuwt Thana. De uitgebluste architect is uitgekeken op Bangkok en het bijbehorende jachtige leven.
De nieuwe generatie heeft hem ingehaald. Zijn vrouw gebruikt een vibrator en denkt uitsluitend aan shoppen. Je zou voor minder ontmoedigd raken en heimwee krijgen naar het idyllische dorp van je jeugd. Thana probeert uit de impasse te raken door de boel de boel te laten en zichzelf op te zadelen met een kolossale missie: de olifant Pop Aye terugbrengen naar de plek waar ze beiden vandaan komen.
Yep, Pop Aye is een roadmovie met een olifant. Origineel? Zoals in elke roadmovie maken ze onderweg van alles mee en ontmoeten ze mensen die ze niet rap zullen vergeten. Zoals meestal is niet de bestemming maar de reis zelf louterend. Vergeef ons dat we niet enthousiaster zijn.
Pop Aye doet niemand kwaad. De beelden zijn mooi, het sentiment is net te verdragen, de humor is mild en je geloof in het nut van onthaasting en de goedheid van de mens wordt gesterkt. Maar de zoete, behaagzieke wereldfilm weet nooit echt te beklijven. De diepgang ontgaat ons. Onschuldig, maar helaas ook vrijblijvend.
> Pop Aye. SG, TH, dir.: Kirsten Tan, act.: Thaneth Warakulnukroh
Lees meer over: Film
Fijn dat je wil reageren. Wie reageert, gaat akkoord met onze huisregels. Hoe reageren via Disqus? Een woordje uitleg.