De vergankelijkheid van de mens wordt akelig persoonlijk wanneer een ouder aftakelt. We spreken daar met z'n allen niet graag over, maar in zijn bejubelde Sprakeloos doet schrijver en spraakwaterval Tom Lanoye dat wel.
Het boek is een hommage aan zijn moeder, een slagersvrouw en amateur-tragédienne, die na een beroerte haar spraak en zelfredzaamheid kwijt is. De verfilming krijgt veel media-aandacht en grijpt heel wat mensen aan. Mij niet. Er zit meer leven in een menske dat vraagt om haar te laten gaan.
Hilde Van Mieghem beperkt zich tot plaatjes bij praatjes, de euthanasie van elke boekverfilming. Het scenario maakt van Lanoyes alter ego een aansteller. Een dozijn personages blijft dode letter, omdat de acteurs enkel mogen reageren of simpele zielen te simpel voorstellen. De nabootsing van het dialect van Sint-Niklaas komt gekunsteld over en de dialogen doen pijn aan de oren. Wat een geluk dat Viviane De Muynck haar sporen allang verdiend heeft.
> Sprakeloos. BE, 2017, dir.: Hilde Van Mieghem, act.: Viviane De Muynck, Stany Crets, Marie Vinck, 105 min.
> Kinepolis, UGC De Brouckère
Lees meer over: Film
Fijn dat je wil reageren. Wie reageert, gaat akkoord met onze huisregels. Hoe reageren via Disqus? Een woordje uitleg.