© Mark Allan
Review

Gorillaz in Vorst Nationaal: een feestje tegen beter weten in

Tom Peeters
© BRUZZ
23/11/2017

Gorillaz bewees met een eerste Brusselse doortocht, bijna twintig jaar nadat de band bedacht was op een tekentafel, dat ze hun gisteren bekendgemaakte spot als headliner van Rock Werchter waard zijn. Al heeft die grootschaligheid ook nadelen.

Eerst en vooral bleek dat Gorillaz meer dan ooit de muzikale speeltuin van Damon Albarn is geworden. Waar de zanger bij het ontstaan van zijn (in de beginfase nog) virtuele popband de spotlights angstvallig meed, is hij, ondanks een stoet gasten uit de club- en de hiphopwereld, tegenwoordig de enige echte master of ceremony.

Je zou het niet zeggen, maar de gedreven voorman wordt volgende lente vijftig. Toch zweepte hij gisteren met flair, vakmanschap en dezelfde jongensachtige blik en branie die we herkenden uit zijn jonge Blur-dagen het enthousiaste publiek op dat massaal was ingegaan op zijn uitnodiging om mee te komen feesten. Het zal daar in de zomer met een nog iets compacter samengestelde festivalset nog meer de gelegenheid toe hebben, al moet gezegd dat ook nu de vaart er van bij het begin aardig inzat. Tussen de punkrock van de energieke opener ‘M1 A1’ en de in toepasselijke gospelsferen verkerende toegift ‘Don’t Get Lost In Heaven’ werden er amper rustpauzes ingebouwd.

Gorillaz meets Ramones
Na een carrière van bijna twee decennia en vijf studioalbums — het laatste, Humanz, verscheen in april — is het eclectische Gorillaz-repertoire Albarn ook op de huid gaan zitten. In Vorst ging het van luie dubgrooves over disco naar hiphop, zodat er een opwaartse flow in de set zat. Een zeskoppig koor zorgde tussendoor voor enkele fraaie soul- en gospeluithalen, en ook Albarn leefde zich op tijd en stond uit in korte opruiende mokerslagen van songs, zoals op ‘Punk’ alias Gorillaz op z'n Ramones. (lees verder onder de foto)

© Mark Allan

Zelf houden we het meest van de tracks waarin de spagaat tussen speelse vinnigheid en melodieuze melancholie het best wordt uitgebuit. Alleen liet de akoestiek van Vorst Nationaal ons hier te vaak in de steek: Albarn leek wel goed bij stem, maar zijn zanglijnen klonken in de bunker niet helder genoeg om echt te ontroeren. Dat was jammer. Hopelijk komt die interactie tussen grote daadkracht en kleine emoties er straks tijdens andere grootschalige shows beter uit. Nu klonk het net iets te vaak als een amalgaam, met te veel mensen en wisselingen van de wacht op het podium.

Virtuele wereld
Gelukkig zat het meestal wel goed met de interactie tussen de band op het podium en de fictieve karakters die boven de hoofden van de muzikanten zweefden op een groot scherm in een virtuele wereld, die zich uitstrekte van de bodem van de oceaan tot ver boven de dampkring. De tekenfilmfiguren 2-D, Russell, Noodle en Murdoc werden twintig jaar geleden bedacht op de tekentafel van Jamie Hewlett, toen 3D-technologie en zelfs het internet nog in zijn kinderschoenen stonden, en zagen er nu dus een tikkeltje indrukwekkender uit.

Fragmenten van oude clips werden afgewisseld met nieuwe animaties en sloegen het best aan als ze intervenieerden in de werkelijkheid, zoals wanneer de virtuele schepsels meelipten met de (gast)vocalisten op het podium. Het bleek ook een goeie keuze om de Jamaicaanse zanger Popcaan, die er live niet bij was, op het grote scherm te laten meezingen: zijn op dancehall grooves wiegende ‘Saturnz Barz’ kon zo ook live uitgroeien tot het beste nummer uit de nieuwe plaat.

Humanz ontstond toen Albarn geconfronteerd werd met het vooruitzicht van Trump als president. Realiteit was plots, ook los van zijn virtuele popband, niet meer van fictie te onderscheiden. Tegen beter weten in besloot hij dat de beste manier om frustraties te lozen een feestje bouwen is, en dat deed hij dus ook in Vorst, er op het einde van de set nog de publiekslievelingen ‘Feel Good Inc.’, inclusief De La Soul, en ‘Clint Eastwood’ tegenaan gooiend. Tegelijk sprak het boekdelen hoe hij tijdens ‘Tomorrow Comes Today’ een kind op de voorste rijen de micro liet vasthouden terwijl hij melodica speelde…

Na zo’n feestje kan het geloof in de toekomst opnieuw oplaaien.

Fijn dat je wil reageren. Wie reageert, gaat akkoord met onze huisregels. Hoe reageren via Disqus? Een woordje uitleg.

Lees meer over: Vorst, Muziek

Iets gezien in de stad? Meld het aan onze redactie

Site by wieni