Midis-Minimes: 30 jaar klassiek voor een groot publiek

Het festival Midis-Minimes viert zijn dertigste verjaardag. De basisformule blijft voor deze feesteditie ongewijzigd: klassieke middagconcerten in het Koninklijk Conservatorium van Brussel, waarbij verschillende genres en periodes de revue passeren.

Behalve de thematische accenten per dag en de gebruikelijke piano- en strijkkwartetreeksen, viert Midis-Minimes dit jaar ook andere verjaardagen en belangrijke momenten uit de muziekgeschiedenis. Resultaat: Ravel, Granados, Dutilleux en Debussy staan op het programma. En het festival wijdt een hele week aan Bach. BRUZZ sprak met Geert Robberechts, bestuurder bij Midis-Minimes en met altvioliste Tine Janssens.

De enorm gevarieerde mix is en blijft dat het handelsmerk van Midis-Minimes?
Geert Robberechts (foto boven): Gekoppeld aan de insteek dat we enerzijds jonge muzikanten aan bod willen laten komen en anderzijds gevestigde waarden uitnodigen die iets nieuws willen uitproberen, zit er altijd genoeg variatie in. Dat werkt heel goed. Muzikanten houden, op het moment dat ze hun zomer plannen, ook rekening met Midis-Minimes. Dat maakt dat programmator Bernard Mouton veel aanbod krijgt en dus verscheiden en op hoog niveau kan programmeren. Er zijn veel gevestigde namen die graag terugkomen. En voor de gage die wij betalen doen ze het niet, dat kan ik je verzekeren.

Over geld gesproken: een ticket kost 5 euro. Werkt dat lage tarief om het grote publiek aan te trekken?
Robberechts: De zalen zitten in ieder geval meestal vol met een warm en aandachtig publiek. De prijs speelt daarin zeker een rol, maar het concept ook. Een concert van drie kwartier zonder pauze is net lang genoeg qua spanningsboog om mensen die nieuwsgierig zijn te lokken om iets nieuws te laten kennen. Ik organiseer mijn vergaderingen rond Midis-Minimes en vraag dan de mensen waarmee ik aan tafel zit mee naar het concert van die dag. Ik hoor dat mensen ook de concerten inplannen tijdens hun lunchpauze, want het is tijdens de zomer minder druk op het werk.
Tine Janssens: Ik denk dat de klassieke muziek een beetje onterecht de reputatie heeft om elitair te zijn. Veel mensen komen er gewoon nooit mee in contact en daardoor denken ze dat het niets voor hen is. Midis-Minimes heeft net die laagdrempeligheid waardoor je er makkelijk naartoe kan gaan, ook al ben je geen kenner.

Hoe is het gesteld met het Conservatorium, de zaal waar alle optredens plaatsvinden?
Robberechts: De parterre van het Conservatorium is in orde. In het najaar starten de stabiliserings- en restauratiewerken. We zoeken nog een andere plek voor de volgende editie want dan zal het Conservatorium door die werken geen optie zijn, maar het is geen evidentie om een andere zaal te vinden. En in afwachting daarvan hopen we dat het niet te hard meer regent.

Kwartetweek
Op 1 augustus start de kwartetweek op Midis-Minimes, met opvoeringen van composities van Beethoven, Schubert, Borodin, Sjostakovitsj en Joseph Jongen. Voor altvioliste Tine Janssens is het de eerste keer dat ze op Midis-Minimes speelt. Ze staat er met het Prosperus⁴ strijkkwartet.

Prosperus⁴ bestaat tien jaar. Nóg een verjaardag om te vieren?
Janssens: Die verjaardag moet nog gevierd worden, ja. En dat gaan we waarschijnlijk doen door het allereerste werk dat we ooit gespeeld hebben op cd te zetten. Maar dat is iets voor begin 2017. Op Midis-Minimes openen we de kwartetweek en daar zijn we heel blij om - zo’n echte kwartetweek op het festival geeft het veel allure en uitstraling. We doen dat met twee mooie stukken van Webern en Borodin: toegankelijk voor een breed publiek en toch, voor de echte kenners, met genoeg diepgang. Sommigen onder ons kennen de stukken al, maar voor anderen is het nieuw repertoire en dus nog hard werken. We hebben twee repetities achter de rug en we zien elkaar nog zeven keer de komende maand. Je zou op korte tijd iets in elkaar kunnen steken, maar als je er je eigen ding van wilt maken, dan kruipt er enorm veel tijd in. En discussies ook.

Welke 3 concerten mogen we niet missen op Midis-Minimes?
Robberechts: Ik ga voor de ontdekking en kijk uit naar wat Zefiro Torna met het Vocalconsort Berlin gaat doen, samen met Arabische zangeres Ghalia Benali (foto). Korngold is ook een componist die eigenlijk te weinig aan bod komt. In de eerste helft van de twintigste eeuw heb je de canon al: Stravinsky, Schoenberg, Webern, Hindemith. Korngold valt daar ergens tussenin, maar heeft een heel eigen taal. Ik snap niet goed waarom hij niet méér aan bod komt. Hij wordt door het Busch Trio gespeeld op 12 augustus. En ik wil ook Scherzi Musicali niet missen. Dat is wat op veilig spelen, ja, want wat Nicolas Achten muzikaal teweeg brengt, is sowieso erg goed. Het oratorium dat hij brengt van Antonio Bertali is dan weer niet bekend. Dus zo wordt het dan weer wél een ontdekking.

Festival Midis-Minimes
4/7 > 31/8, Koninklijk Conservatorium, www.midi-minimes.be