Portret: Jasper Maekelberg, het gezicht achter Faces on TV

Waarom laat een halve lichting nieuwe Belgische bands haar sound mee bepalen door deze Gentse twintiger, die ondertussen ook steeds meer weerklank krijgt met zijn eigen groep, Faces On TV? Een portret.

Tik de naam 'Jasper Maekelberg' in op de Ultratop- of Discogs-website, en ras tref je op je scherm een lijst met platen aan die je, al dan niet bewust, via de radio of social media hebt opgepikt. "Liever snel naar de hel dan traag naar de hemel"? Zonder de productie van Maekelberg had ook dit 'Goud' van Bazart anders geklonken. Bij 'Unravel' van Warhola stond hij dan weer achter de mixtafel. En zo zijn er de voorbije maanden tig nummers gepasseerd met zijn naam tussen de credits. Soldier's Heart, elektropopbelofte Tsar B of meer gevestigde waarden als Mintzkov, Marble Sounds en Douglas Firs: al deze bands vonden Maekelberg de missing link tussen hun eigen sound en net dat extra tikje zeitgeist dat de jonge producer uit zijn mengpaneel lijkt te toveren.

Het vak leerde hij in de MotorMusic-studio in Mechelen. Daar mocht hij tijdens zijn studies muziekproductie aan het Gentse conservatorium stage lopen, en ze zijn hem blijven vragen. Gereputeerde belpopproducers als Werner Pensaert, Jo Francken en Staf Verbeeck wezen hem de weg. Muzikanten, vaak generatiegenoten, kende hij omdat hij ondertussen ook als muzikant een hele weg had afgelegd. Op jonge leeftijd volgde hij piano- en later drumlessen. Op zijn zestiende begon hij gitaar te spelen om zichzelf te kunnen begeleiden op zijn eigen composities. Zijn allereerste productie was een opname van de Gentse indiepopband Bear Run, waar hij vroeger net als Justine Bourgeus (Tsar B) deel van uitmaakte. Ondertussen stond hij ook op het podium met Yuko, Manhog, Senne Guns, Ansatz Der Maschine en Hypochristmutreefuzz. Straks vertrekt hij op tournee met Warhaus, het nieuwe project van Balthazar-frontman Maarten Devoldere.

En dat terwijl Trust yourself to the water, het debuutalbum van Amongster, de band waarvan hij op en naast het podium mee de sound bepaalt, net is verschenen, en ook zijn eigen groep Faces On TV langzaam maar zeker zieltjes wint. Studiosamenwerkingen met pianist Jef Neve, singer-songwriter Gabriel Rios en het onconventionele jazzkwartet Nordmann beklemtoonden eerder al de veelzijdigheid van de muzikant-techneut, maar op zijn best is hij als hij traag opzwellende, semi-onderkoelde indie-r&b of elektropop mag finetunen. In interviews herhaalt hij dat muzikanten eerst iets te vertellen moeten hebben voor hij hun verhaal kan versterken. Liefst doet hij dat door hun analoge opnames subtiel een sluitend digitaal verlengstuk te geven, met onderhuidse (drum)grooves als drijvende kracht. Dat merk je ook op Traveling blind, de debuut-ep van Faces On TV.

Wie echter denkt dat het deze jongen alleen te doen is om effectjes, luistert best eens naar de akoestische AB-sessie waarin hij het radiohitje 'Love/Dead' uitkleedt tot op het bot en met talmende falset en hypnotiserend pianomotief – de sleutel van zijn contrastrijke trippop met weerhaken – weifelend naar een vast onderkomen in je hersenpan sleept.

FACES ON TV, 27/9, 20.00, Ancienne Belgique