Trompetvirtuoos Ambrose Akinmusire speelt in Flagey met studenten

De Amerikaanse trompettist en componist Ambrose Akinmusire brengt zaterdag 22 april zijn vijfsterrenplaat The imagined savior is far easier to paint in Flagey. Niet met zijn vaste personeel, maar met Belgische jazzstudenten. “Door ideeën uit te wisselen kan je je muziek laten groeien.”

"Ambrose Akinmusire is voor mij een van de meest intrigerende muzikanten van deze tijd,” zegt Casper Van De Velde, de 21-jarige drummer van het Brusselse jazzduo SCHNTZL en een van de studenten die straks het podium deelt met de Amerikaanse trompetvirtuoos. “Op zijn eigen wijze bouwt hij voort op de traditie van Miles Davis en Don Cherry. De manier waarop hij die traditie kan laten versmelten met bijvoorbeeld moderne klassieke muziek en elektronische elementen, vind ik prachtig.”

Van De Velde staat niet alleen met zijn bewondering. Nadat Akinmusire ontdekt werd door saxofonist Steve Coleman, speelde hij onder meer met Vijay Iyer, Aaron Parks en Jason Moran. Hij mocht zelfs langslopen op de sessies voor Kendrick Lamars klassieker To pimp a butterfly. Dat was nadat hij The imagined savior is far easier to paint had afgewerkt.

Op dat genres vervagende album uit 2014 werkte hij samen met een jazzkwintet, een strijkkwartet en drie topvocalisten, Cold Specks-zangeres Al Spx en jazzstemmen Becca Stevens en Theo Bleckmann. Zijn tweede release op Blue Note zou meteen ook de internationale doorbraak betekenen voor de bijna 35-jarige muzikant.

Ook Casper Van De Velde, die als we hem contacteren de baan op is met zijn improvisatietrio Donder, was/is onder de indruk van dat album. Als jazzstudent van het Antwerpse conservatorium, dat geregeld coachingprojecten organiseert met kleppers van wereldformaat, had hij in het kader van Jazz Middelheim al eens voorgesteld om in zee te gaan met Akinmusire, maar toen belandden de studenten uiteindelijk op het podium met trompettist Avishai Cohen.

Nu krijgen ze alsnog de kans een van hun helden te ontmoeten. “Ik geef vaak en graag les,” zegt Ambrose Akinmusire, die een masterdiploma als leraar op zak heeft, eerder al doceerde aan Stanford University en de University of Southern California, en zopas geland is in Amsterdam. Daar zal hij eveneens een project opzetten met conservatoriumstudenten. “Je hoort mij niet beweren dat ik de wijsheid in pacht heb, maar ik hou wel van de uitwisseling van ideeën. Het is een manier om mijn muziek te laten groeien.”

Spiritueel
“Ik vond het dan ook een cool idee van de studenten om mijn vorige plaat opnieuw te brengen,” vervolgt Ambrose Akinmusire, al voegt hij er meteen aan toe dat die nu toch al bijna drie jaar geleden verscheen. “Ik zit niet meer in dezelfde vibe. In juni verschijnt een nieuw dubbelalbum, met vers materiaal dat ik onlangs live opnam in de New Yorkse jazzclub Village Vanguard. Het zal dus sowieso moeilijk worden om terug te keren naar die jongere versie van mezelf die ik was op The imagined savior… Mijn muziek is immers altijd in ontwikkeling.”

Casper Van De Velde hoopt alvast dat er tijdens de voorbereidingen voor het gezamenlijke concert niet te veel gefocust hoeft te worden op het juist krijgen van de partijen. “Om daar geen tijd aan te verliezen, hebben we al apart gerepeteerd met de studenten. Ik heb sowieso heel vaak naar de plaat geluisterd, dus ik weet ongeveer hoe Justin Brown (de drummer op de originele plaat, tp) de muziek inkleurt en mee de sound bepaalt. Maar ik wil proberen ervoor te zorgen dat met mijn eigen invulling de muziek toch een andere kleur krijgt, en ik vermoed dat ook de rest van de band dat wil, zodat het resultaat niet klinkt als een ingestudeerd nummertje, maar als een volwaardig concert door een volwaardige band.”

“Weet je, eigenlijk denk ik niet zoveel na over mijn muziek,” zegt Akinmusire, die als kind van een Nigeriaanse vader en een moeder uit Mississippi piano en trompet leerde spelen in de kerk. “Ik mag dan graag lesgeven, muziek is niet iets om kapot te analyseren. Het is spiritueel. Ik geef me eraan over, en speel. Dat klinkt heel simpel, maar het is veel moeilijker dan het klinkt. Je moet er de juiste omstandigheden voor scheppen en vooral eerlijk durven te zijn. Dat is wat de wereld en de mensheid het meest nodig heeft. Ook al moet je achteraf zeggen: ‘Oh, maar daar hield ik niet van, dat deed echt pijn!’ of ‘Ik voelde net dat je geen respect toonde voor mijn godsdienst.’"

"Ik moedig mijn studenten dan ook aan om de muziek te spelen die ze zelf horen," vervolgt hij. "Het gaat niet over hoe goed, maar over hoe eerlijk je bent. Muziek hoeft ook niet letterlijk en expliciet te zijn. Toen ik jonger was, heb ik bewust de beslissing genomen om sociaal bewogen te zijn, omdat muziek een stem kan geven aan de stemlozen, maar nu merk ik dat, als je oprecht bent, die bewogenheid vanzelf in je muziek sluipt. Dat is wat kunst doet. Kunst is de blues. De pijn en de veerkracht zitten er al in.”

> Ambrose Akinmusire + Studenten Koninklijk Conservatorium Antwerpen. 22/04, 20.15, Flagey, Elsene