Vormgever Amira Daoudi: 'Ik heb de dagelijkse input van de stad nodig'

De eerste productie van het nieuwe KVS-seizoen is een artistieke tocht door de Noordwijk. We gingen hem al eens inlopen in het spoor van Amira Daoudi, die behalve filmposterontwerpster ook vormgever is van de KVS, en de wandeling mee bedacht.

Misschien hebt u al gemerkt dat er een gat zit in de nieuwe KVS-brochure. Letterlijk. Verantwoordelijk voor die grote cirkel die in het midden van de bladzijden is gestanst, is Amira Daoudi. De Brusselse is in de eerste plaats ontwerpster van filmaffiches (van Rundskop bijvoorbeeld, maar ook van Home, Black, Kid en... Cargo, binnenkort de openingsfilm van het Filmfestival van Oostende). Daarnaast verzorgt Daoudi sinds het aantreden van Michael De Cock al het artwork van de KVS. Het gat in de seizoensbrochure is een leegte die je zelf kan invullen, maar symboliseert ook de inkijk en de nieuwe perspectieven die het seizoensprogramma van de KVS moet bieden op de stad. Dat laatste is alvast het geval in de eerste productie van het nieuwe seizoen: MAPping Brussels, een stadsparcours waaraan een heleboel artiesten en medewerkers van de schouwburg hebben meegewerkt. Amira Daoudi: “Bijzonder aan het maken van MAPping was dat we allemaal vanuit onze eigen disciplines onze ervaring van de stad konden delen. En voor de deelnemers wordt het een totaal nieuwe manier om de stad te benaderen.”

lees verder onder de foto

De engel en de hangjongere
Over de precieze inhoud van de verschillende etappes kunnen we hier niet te veel vertellen, maar deelnemers zullen net als wij nu met Amira Daoudi vertrekken in de KVS BOX, waar ze al een aantal ongewone zichten op de stad krijgen. Daarna worden ze op straat gezet – op een ietwat ruwe manier. Daoudi: “Brussel heeft vaak een connotatie met gevaar. Maar als Brusselaar ervaar je dat zelf niet zo. Het is een beeld dat vooral van buitenaf komt en waar wij alleen maar mee kunnen spelen om te tonen hoe relatief het is.”

Wie tijdens de tocht ook alomtegenwoordig is, is de engel. De patroonheilige van de stad, die ook het symbool werd van MAPping, en waarvoor Daoudi zelfs een nieuw logo bedacht op basis van het schilderij De gewonde engel van de Finse schilder Hugo Simberg. “Voor mij is de gewonde engel, die geholpen wordt door de mens, een mooi symbool na alles wat er met deze stad gebeurd is.”

Na het verlaten van de KVS volgt op de Lakensestraat tijdens MAPping een oefening in het innemen van verschillende perspectieven, waarna een eerste opdracht volgt op het pleintje achter Frituur Baraque Tabora aan de Antwerpsepoort. “Het is natuurlijk ironisch dat de kijkervaring met Benjamin Vandewalle juist hier begint, op een van de plekken van het parcours waar schoonheid het minst evident is. Hier staat een openbaar toilet, daar heb je de achterkant van het frietkot, waar normaal een berg afval ligt, daar heb je prostitutie.”

lees verder onder de foto

Was Daoudi als kind eigenlijk trots op haar stad? “Nee, het was niet wat je als kind wilde. Veel is veranderd toen ik naar Maria-Boodschap ging. Daar had ik een fantastische vriendenkring en zijn we ook echt beginnen ‘hangen’ in de stad. Zoals jongeren doen, uren aan een stuk. Sommige mensen hebben daar iets tegen, maar ik ben er toch niet slechter van geworden. Mijn liefde voor Brussel is zo zelfs ontstaan. Ik snap dat veel mensen Brussel lelijk vinden, maar ik vind de chaos mooi.”

We trekken verder, de Antwerpsesteenweg op. “Een banale straat, maar door de interventie van Benjamin krijgt ze iets bijzonders. Voor mij was het belangrijk dat MAPping ook gaat over intimiteit, want een stad bestaat niet zonder mensen. Je moet een poging doen om even met elkaar te praten, zodat je geen complete vreemde meer bent voor elkaar.” Amira Daoudi is dan ook het type dat zoveel mogelijk de buurtwinkel binnenloopt. “Alles wat je koopt, is politiek. De enige manier om daar als individu een rol in te spelen, is supermarkten zoveel mogelijk vermijden en kleine handelaars en marktkramers steunen.”

Als we die handelaars achter ons laten, kruisen we de Volksstraat, wat een vreemde straatnaam is in het no man’s land van glazen torens en leegte dat zich aandient. “Tijdens MAPping staan we ook stil bij hoe het hier vroeger moet geweest zijn toen hier nog mensen woonden.”

Olifant in de jungle
In het Maximiliaanpark wordt het er niet vrolijker op. Sinds de try-out van MAPping in juni hebben er opnieuw veel mensen hun toevlucht gezocht. We zien weer engelen op de vuilnisbakken van de Stad Brussel, maar ook een echte beschermengel in de gedaante van vrijwilligster Hayat, die ons komt vragen om hier wat discreet te zijn met het fototoestel. Ze toont interesse in het project, wisselt gegevens uit met Daoudi en vertelt hoe de vluchtelingen ’s nachts met vele tientallen slapen in een vleugel van het Noordstation. Ook daar passeert onze wandeling. “Vroeger kwam ik hierlangs op weg naar Sint-Lukas. Toch een aparte weg om naar school te gaan. De stad is een jungle waar je een olifantenhuid kweekt, maar die je ook verrijkt. Als je ervoor openstaat en flexibel bent, wordt de stad ook een deel van jezelf. Dan leer je meerdere talen, dan raak je bevriend met mensen uit verschillende werelddelen.”

Achter het Noordstation begint het labyrintische Sint-Joost, waar Pitcho Womba Konga tijdens MAPping de opvallende gids is. Hij brengt de groep tot het Théâtre de Galafronie in de Wijnheuvelenstraat, waar opnieuw enige huiselijkheid heerst en de mensen hun ervaringen kunnen delen en verwerken. “Daar hebben mensen behoefte aan, en ikzelf ook. Ik ben erg visueel ingesteld en ik onthoud heel veel. Er staan voortdurend mentale foto’s op mijn netvlies.” Toch is een rustperiode op de buiten niet aan haar besteed. “Ik heb de dagelijkse input van de stad nodig, ook al weet ik dat ik soms rust nodig heb, mijn geest stopt nooit.”

> Mapping Brussels. 9, 16 & 17/9, 14.00, 16.00 & 18.00, KVS BOX (en op locatie), www.kvs.be en www.amiradaoudi.com