Echte Brusselse kant anno 2017

Vroeger had je in Brussel zowel kloskant (met klosjes) als naaldkant (met naald en draad). “In vergelijking met de Brugse kant was het Brusselse kantwerk fijner,” zegt Eline Rubbrecht.

“Brugse kant was meer bedoeld voor dagelijks gebruik, tafellakens en zo. Het moest stevig zijn en dus werd met een dikkere draad gewerkt", gaat ze verder. "Brusselse kant was delicater en exclusiever, het waren de kanten kragen en waaiers om mee te paraderen aan het hof van de koning.”

In de loop der tijden verdween het kloskant uit onze contreien. Ateliers in India namen de activiteit over. De naaldkant bleef, maar de technieken evolueerden. “De fijne, arbeidsintensieve Brusselse kant was peperduur en lastig in onderhoud", legt Rubbrecht uit. "Daarom schakelde men over op makkelijk wasbare kantsoorten, die ook niet meer honderd procent handmade waren."

"Vandaag heb je enerzijds de prinsessenkant, een techniek waarbij de kantwerksters bloemetjes en blaadjes naaien en die in een kant-en-klaar stuk tule verwerken. Anderzijds is er de lintjeskant waarbij de werksters machinaal vervaardigde linten zo aan elkaar vastnaaien dat er sierlijke krullen en andere motieven ontstaan.”