Joost Vandecasteele: 'Misschien wordt het tijd dat Brussel Vlaanderen opgeeft'

Joost Vandecasteele heeft de verkiezingsresultaten zondagavond thuis gevolgd, samen met vrouw en oudste kind. “Ik ben net weer vader geworden en moest nu en dan een pamper verversen. Dat was een beetje toepasselijk. Af en toe moest er iets verschoond worden.” De uitslag in Vlaanderen heeft hem nochtans niet echt verrast.

Dat Els Ampe en Open VLD, die vroeger nog uithaalden naar de anti-autolobby, het nu plots over de fiets gingen hebben, klonk voor Vandecasteele niet geloofwaardig. Bianca Debaets (CD&V) had hetzelfde probleem. “Terwijl er mensen omver gereden werden op het fietspad, lanceerde zij een affichecampagne.”

En One.brussels kwam, alleen al door de naamkeuze, arrogant over. “Alsof de partij er alleen was voor expats en Dansaert-Vlamingen.”

Vandecasteele ziet in politiek Brussel twee snelheden. “Agora is typisch een partij van de nieuwe generatie, die het strategisch heel slim gespeeld heeft. Het is een voornamelijk Franstalige groep jonge mensen met een groot sociaal netwerk die met een Vlaamse lijst opkwam en dus minder stemmen nodig had voor een gekozene. En ze hebben een stevige online campagne gevoerd. Zo moet je de Nederlandstalige Brusselaar bereiken. Daar tegenover staan de dorpse partijen met hun affiches en hun vastgeroest kiezerspubliek, PS en Ecolo. In Kuregem, waar ik moest stemmen, zaten voor het stembureau PS-kandidaten met een thermos koffie iedereen te begroeten. De PS moet het hebben van nabijheid en cliëntelisme. Dat krijg je er niet uit. Ecolo garandeert dan weer de filosofisch-­religieuze zaken. Het is de beschermer van de islamgemeenschap. Ik vind het geen cadeau voor Groen dat ze zich hebben vastgeklonken aan Ecolo.”