Jaouad Alloul: ‘Geluk zit heel dichtbij, in de kleine dingen’

Drie weken lang deelt een Brusselse creatieveling zijn/haar/hun kijk op de wereld. JAOUAD ALLOUL speelt de pannen van het dak op het kruispunt tussen muziek, theater, poëzie, mode en meer.

Matongé, een bruisende wijk waar je zintuigen tekortkomt. Een buurt die uitnodigt om je tijd te nemen. Mijn nieuwe buurt, in mijn nieuwe stad. Ik kies ervoor om te flaneren, iets waar ik dol op ben, al zeker in een wijk waar ik kan dromen van alle haarstijlen die ik met mijn krullen kan verwezenlijken.

Onderweg word ik aangesproken door Marie-Hélène, een dame die me prompt haar nummer geeft en zegt haar te bellen als ik mijn haar wil laten vlechten. Dankbaar wandel ik voort.

Naast de vele winkels van de lokale handelaars zie ik vooral een wijk waar vele soorten mensen samenkomen. De buurt doet me denken aan de Turnhoutsebaan in Borgerhout, een Antwerpse wijk die menige nationalistische Vlaming veel te luid vindt. Laat dat nu net zijn wat ik zo heerlijk vind aan Borgerhout, en dus ook aan Matongé. Er hangt passie, leven en actie in de lucht.

Ik passeer Cinéma Vendôme. De gevel oogt verre van uitnodigend, maar dat is slechts façade. Zo raak ik meteen gecharmeerd door een raampje buiten links van de inkom, de kassa, of is het eerder de man die achter de kassa zit? Een vriendelijke filmliefhebber die je voorziet van een kaartje en de nodige uitleg. Je krijgt onmiddellijk het gevoel dat je een film bij een vriend gaat kijken in plaats van bij een grote multinational waar je het zoveelste kaartje van de dag bent.

Eenmaal binnen word je terug in de tijd gekatapulteerd. Met het duffe, lelijke tapijt en het mokkabruine/beige behangpapier zou ik stante pede korte metten maken, al roept het tegelijkertijd ook een gevoel van nostalgie op. Het doet deugd dat zulke cinema­zalen nog bestaan. In een wereld die almaar geglobaliseerder en kapitalistischer lijkt te worden, zijn deze arthousecinema's zeer belangrijk. Vooral om het vakmanschap van film te blijven eren.

Ik ga resoluut voor In the mood for love, een Frans-Chinese film uit 2000 van Wong Kar-wai. Ieder beeld is als een prachtig schilderij met het witte projectiescherm als toepasselijk canvas. Heel herkenbaar in de film voor mij is de bemoeizieke buurvrouw, iets wat bij Marokkaanse huishoudens frequent voorkomt.

Deze film bekijken in een onafhankelijke bioscoop als Vendôme wakkert mijn liefde voor Brussel nog meer aan. Een intieme film als In the mood for love vraagt om zo'n geborgen aanpak. Daar kan geen cinemacomplex tegenop.

Na de film wandel ik nog even langs de Elsensesteenweg, een autoluwe zone waar voetgangers het ritme bepalen. Ook hier zijn het de lokale handelaars die mijn aandacht trekken, en niet de grote multinationals en winkelketens. Behalve mijn schoenen koop ik al jaren mijn kleren uitsluitend bij tweedehandswinkels. Een bewuste keuze om mijn voetafdruk te verkleinen en in één klap ook mijn geweten te sussen, want ja, ik ben een shopaholic.

Eindigen doe ik bij Buddy Buddy met een lekkere koffie met plantaardige melk en een heerlijke vegan brownie. De ideale afsluiter in mijn nieuwe buurt.
Soms moet je het niet te ver gaan zoeken. Geluk zit heel dichtbij, in de kleine dingen.

JAOUAD ALLOUL
Facebook: @jaouadofficial & Instagram: @jaouadofficial_