Film: The Son of No One

Op zijn zeventiende tekende Dito Montiel met Gutterboy een platendeal van een miljoen dollar bij Geffen Records. Gutterboy ging grandioos op zijn bek maar niet Montiel. Hij werkte als model voor de befaamde fotograaf Bruce Weber, showde ondergoed voor Calvin Klein, schreef zijn levensverhaal op en blikte dat vervolgens eigenhandig in.

A guide to recognizing your saints kreeg veel applaus, onder meer van uw dienaar. Maar sindsdien sputtert de motor. Fighting was geen memorabele tweede film, The son of no one geen memorabele derde.

Daar zijn meerdere redenen voor. Eentje heet Channing Tatum. Montiels fetisjacteur is zeer populair bij de meisjes maar zijn acteertalent is omgekeerd evenredig aan zijn imposante fysiek. Hij speelt Jonathan, een jonge, zachtaardige, door schuldgevoelens verteerde vader en agent die er niet mee kan lachen dat een journaliste (Juliette Binoche, zou het kunnen dat ze zich van filmset heeft vergist?) een geheim uit zijn verleden op het spoor is. Als kind doodde hij met zijn beste vriend Vinny twee junkies. De voormalige partner (Al Pacino) van Jonathans vader hielp destijds de lijken te verstoppen.

Montiel maakt een aantal vreemde vormkeuzes en smoort het werk van zijn acteurs in veel te nadrukkelijke muziek. De grimmigheid vloekt met de plot die af en toe niet geloofwaardig is.

Zalen: Kinepolis