Op 82-jarige leeftijd torst Judi Dench het volledige gewicht van een speelfilm alsof het niets is. Ze geeft een ziel en een gezicht aan de Britse koningin Victoria.

Die was in 1887 – vijftig jaar na de troonsbestijging – niet de gelukkigste vrouw in het Britse Rijk en toont dat in de film door te slurpen, te snurken en te snauwen. Prozac was nog niet uitgevonden. Gelukkig voor haar blijkt Abdul een nog efficiënter antidepressivum. Abdul is een moslim uit Indië die prachtig vertellen kan over de wonderen uit zijn land, zoals de mango of de finesses van het Urdu. De Queen promoveert hem van bediende tot haar persoonlijke munshi (leraar) en vriend.

De hofhouding is in alle staten maar de Queen tolereert geen intolerantie, snobisme en islamofobie. Kunnen we in 2017 nog wat van opsteken. Vakman Stephen Frears (The Queen, Florence Foster Jenkins) weet hoe je met een goed, gedeeltelijk waar gebeurd verhaal een breed publiek onderhoudt. Maar echt diep gaat de film niet en het personage van Abdul is te dun. Niks voor mensen met republikeinse gevoelens en verstand van kolonialisme, maar een geschenk voor wie Judi Dench nog eens wil zien schitteren.

> Victoria and Abdul. UK, dir.: Stephen Frears, act.: Judi Dench, Ali Fazal, Eddie Izzard

Fijn dat je wil reageren. Wie reageert, gaat akkoord met onze huisregels. Hoe reageren via Disqus? Een woordje uitleg.

Lees meer over: Film

Iets gezien in de stad? Meld het aan onze redactie

Site by wieni