Nirox Romão ruilde op zijn zeventiende Angola in voor Portugal, en de vuilnisbelt voor een podium. Op het Festa Afro Tuga in Recyclart slaat de kuduro-bricoleur zijn vleugels open als Diron Animal.
Interview
Diron Animal: Kuduro-bricoleur met een missie
Toen Nirox Romão op zijn zeventiende Angola inruilde voor Portugal was dat de vlucht vooruit. Geboren en getogen in Cazenga, de dichtstbevolkte sloppenwijk van Luanda, moest hij heel zijn jeugd improviseren. “In het getto was er geen geld om speelgoed of kleren te kopen, dus trokken we naar het openluchtstort. Van de melkbrikken die we er vonden, maakten we speelgoedautootjes. Van autobanden sandalen, want schoenen hadden we niet, ook al was het levensgevaarlijk om er blootsvoets rond te lopen. Percussie leerde ik spelen op bierblikjes.”
Die DIY-vaardigheden kwamen hem jaren later als muzikant opnieuw van pas. Zijn kleren maakt Romão nog altijd zelf, en zijn dansbare melange van disco, kuduro en afrohouse klinkt als een aanstekelijke bricolage van de Afro-Portugese cultuur en recentere Europese invloeden.
Als je iets slechts overkomt, moet je verder. Dat is het leven
Tegelijk is zijn nieuwe album Pair een baken van engagement. “Neem nu ‘Coupé Leluk’, een hommage aan mijn neef, die op zijn vijftiende brutaal vermoord werd. Iedereen mag het weten, al wil ik geen revanche. Dat haalt hem niet terug. Als je iets slechts overkomt, moet je verder. Je moet altijd verder. Dat is het leven. Het is mijn grote geluk geweest dat ik snel een uitlaatklep vond in de muziek.”
Terwijl generatiegenoten in de misdaad of een onderbetaalde job belandden, kon Romão ontsnappen naar Porto. Daar was hij lid van het kudurock-trio Throes + The Shine, waarna hij er een solocarrière uit de grond stampte. “Mijn muziek is persoonlijker geworden. Ik heb het over wat ik belangrijk vind: respect voor de natuur, vrijheid, een open blik. Ik wil dat iedereen het leven kan leiden dat hij zelf wil. Daar gaat ‘Falam nada’ over. Dat je je eigen ding moet doen en je je het niet hoeft aan te trekken als anderen kwaad over je spreken.”
In ‘You and me’ steekt Romão de lgbt-gemeenschap een hart onder de riem: “In Angola is men wat gelijke kansen betreft nog lang niet zo ver als in Europa, maar racisme en bekrompenheid vind je overal waar onwetendheid huist. Ook hier. De jeugd kent zijn koloniale geschiedenis niet. Maar ik blijf optimistisch. De meeste racisten zijn uiteindelijk ook ergens slachtoffer van. Muziek is universeel en kan helpen om oogkleppen af te doen en te verbinden. Ik ben eerder geneigd in het Portugees of het Engels te zingen op afrobeat of elektronica, en in het Kimbundu op traditionele instrumenten. Maar uiteindelijk zouden taal- en landsgrenzen er niet toe mogen doen. Daar moet deze wereld nog aan werken.”
Pair verscheen overigens op het Brusselse label Rebel Up. “Een meevaller,” zegt Romão. “Brussel is een van de steden waar ik zou kunnen wonen. Er heerst een relaxte vibe en men weet er wat een goeie party is.”
Lees meer over: Muziek
Fijn dat je wil reageren. Wie reageert, gaat akkoord met onze huisregels. Hoe reageren via Disqus? Een woordje uitleg.