Eye-catcher: YellowStraps

Met de release van de ep Goldress profileren de Murenzi's, die tegenwoordig in Vorst en Elsene wonen, zichzelf nu ook echt als duo. “Dat is minder verwarrend,” vervolgt Alban. “Vroeger waren we met z'n drieën, vieren of vijven. Zelfs met Fabien Leclerq alias Le Motel, een jeugdvriend, hebben we muziek uitgebracht. Hij heeft net als wij roots in het Waals-Brabantse Braine-l'Alleud.” Samen met zijn broer en zijn ouders vestigde Alban zich er in 2001, nadat ze hun eerste levensjaren in geboorteland Rwanda en Oeganda hadden doorgebracht. “We waren zes en acht toen we hier aankwamen en hebben ons meteen laten inspireren door Angelsaksische bands. Rond mijn twaalfde begon ik gitaar te spelen en richtten we ons eerste bandje op. Eerst speelden we covers van Arctic Monkeys en King Krule, een van onze grootste inspiratiebronnen. Onze eerste eigen track, uit 2011, was een akoestische folkpopsong.” Daarna zou hun muziek opgepikt worden door Lefto, een Elektropedia Award in de wacht slepen en via de ep's Whirlwind romance, Mellow en Blame langzaamaan evolueren tot de lome, jazzy soulvibe die Goldress zo onweerstaanbaar maakt.

Voorlopig hoogtepunt noemen de broers hun Colors­-livesessie. Dat concept uit Berlijn, dat opkomende urban bands laat optreden in een gekleurde kubus, is uitgegroeid tot een erg populair muziekplatform. “We kenden het via YouTube en hebben er veel artiesten op ontdekt,” zegt Yvan. “Nooit hadden we gedacht dat we ons er zelf op zouden lanceren.” Maar kijk, hun performance van de single 'Rose' werd al 800.000 keer bekeken. Het heeft het duo er extra van overtuigd dat naast muziek ook uitstraling een verschil maakt. “Potentiële fans klikken je nu eenmaal sneller aan als je er cool uitziet.”

Een eerste Europese headlinetournee is gepland in mei. Live laten de broers zich bijstaan door drie extra muzikanten, maar alleen elkaar zullen ze nooit lossen. “We kunnen ons niets anders indenken dan deel uit te maken van dezelfde groep,” besluit Alban. “We hebben dezelfde smaak en begrijpen elkaar blindelings. Ik vind het een raar idee dat stemmen inwisselbaar zijn in een groep, zoals bij Hooverphonic. Wij zijn niet los te koppelen. Deze broederband is voor het leven.”