Frederik Sioen: 'Het zijn tijden om dingen te doen, niet om te denken'

Tom Peeters
© Agenda Magazine
03/03/2015

Vorig jaar was het drukste uit zijn carrière, vertelt de Gentse muzikant Frederik Sioen, ondertussen goed vijftien jaar in het vak, en toch vond hij nog de tijd om een nieuwe plaat te maken. "Ik hou van artiesten die blijven doorgaan, die geen depressies moeten doormaken om geïnspireerd te raken."

Hij noemt duivel-doet-al Damon Albarn als voorbeeld, maar denkt natuurlijk ook aan zichzelf. Als Frederik Sioen immers geen liedjes schrijft, opneemt of speelt onder zijn eigen achternaam, dan is hij de baan op met De Piepkes, zijn guitige vijfplustrio met Roland en Pieter-Jan De Smet, schrijft hij soundtracks – voor toneel, voor de tv-reeks Marsman, voor het vuurwerk op de Gentse Feesten, of straks voor de nieuwe VTM-serie Amigos – of stort hij zich spontaan in projecten als 123-piano, waarmee hij de samenhorigheid in de Gentse binnenstad een extra boost geeft. Straks treedt hij samen met Dirk Brossé en Jef Neve op in Flagey, maar eerst is er dus nog de release van zijn zesde album, Man mountain. "Geplukt 'on the road', uit het leven van alledag," zegt hij. "Ik had geen mijlpaal in gedachten, maar het kan er achteraf natuurlijk wel altijd één worden."

Voor de vorige plaat was je bewust uit je comfortzone gestapt door te gaan samenwerken met liedjesschrijvers en je piano aan de kant te laten. Is er nu opnieuw sprake van een renaissance?
Frederik Sioen: Nee, nadat ik geleerd had wat mijn sterktes en zwaktes waren, met wie ik wilde samenwerken en met wie níét, hoefde die zoektocht niet meer. Over deze plaat is veel minder nagedacht. Ik wist wat ik wilde.
Wat wilde je dan?
Sioen: Toen ik aan de demo's bezig was, had ik niet het gevoel dat ik ze al in een vaste vorm moest gieten. Ik vertelde mijn muzikanten waarover mijn teksten gingen en daarna kregen ze de ruimte om er hun eigen persoonlijkheid in te stoppen. Vroeger was ik veel protectionistischer, alsof ik mijn songstructuren moest behoeden voor andere invalshoeken. Door mijn muzikanten besef ik nu dat het soms beter is om ze open te houden. Het helpt natuurlijk dat we een bende kletswijven zijn. Na veel optredens en een aantal buitenlandse trips kennen we elkaar door en door. We weten hoe het met elkaars lief, kinderen en leven zit. Dat maakt het makkelijker om elkaar te begrijpen. Onze samenwerkingscultuur zou je gerust in een bedrijf kunnen toepassen.

Hoezo?
Sioen: Een neef van Pieter-Jan werkt bij Pixar in LA. Hij moet alleen op vrijdag op kantoor zijn om voor te leggen wat hij die week heeft gedaan. Alle bureaus zijn open, en dat komt de creativiteit alleen maar ten goede.
Man mountain klinkt in your face, eerlijk en rechtuit. Mijn uitstapjes met De Piepkes hebben de spontaniteit en naïviteit nog aangewakkerd. Achteraf zijn de songs wel eerder vlaktes dan bergen. Ik kijk naar het hoekige van de oeroude en sterke bergen vanuit de open vlakte. Zoiets.

De poprock die je maakt met Sioen is ook maar een van de facetten van je carrière.
Sioen: Ja, en dat haalt de druk er wat vanaf. Ik heb geen zin meer om veel na te denken. Het zijn tijden om dingen te doen, niet om te denken. Bekijk het zo: ik wandel door een boomgaard en pak onderweg wat lekkers mee in mijn mand, maar ik stap wel door, blijf niet stilstaan. Dat heb ik altijd gedaan. Marsman kwam er ook pas nadat ik muziek had gemaakt bij stukken voor De Spelerij en NTGent. De dingen die ik doe stimuleren elkaar. Je kunt geen jaren meer aan een plaat werken als een kluizenaar. Ik zou daar ook zot van worden. Iemand vroeg me onlangs of ik een klavecimbel in de studio wilde. Ik zei meteen: mijn volgende plaat wordt een klassieke klavecimbelplaat!

Jij draaft maar voort, en toch hebben de huidige single 'Lost today' en zijn clip iets dromerigs dat de tijd even doet stilstaan.
Sioen: Die dromerige sfeer zit ook in de serie Marsman. De muziek trekt je weg uit het gejaagde leven hier. Ik zei tegen de twee getalenteerde clipmakers Sjoerd (Tanghe) en Renate (Raman) dat ik de traagheid van die serie ook in de clip wilde zien. In tegenstelling tot mijn carrière moest de muziek je wel doen stilstaan. Ik vond het in Marsman ook wijs dat je iemand een halve minuut langer dan gewoonlijk op straat kon zien lopen, zodat de kijkers de tijd hadden om te reflecteren over wat dat beeld met hen deed.

De clip is gebaseerd op een foto van de jonge Belgische Magnum-fotografe Bieke Depoorter. Wat spreekt je aan in haar werk?
Sioen: Ze toont wat voor veel mensen verborgen blijft. Je moet het lef maar hebben om, wanneer iedereen op het Tahrirplein staat, foto's te gaan maken bij gewone Egyptenaren thuis. Een jaar of drie geleden heb ik haar boek cadeau gekregen van een vriendin, en ik ben haar blijven volgen. Wat ze fotografeert is zeer intiem. Ze kan ook alleen maar foto's maken als het ijs gebroken is, en dat voel je. Ik vind dat persoonlijke belangrijk. Ook als we met de groep repeteren, zitten we vaak eerst een uur te babbelen. Ik heb van Roland geleerd dat je je niet dood mag repeteren. (Lacht)

Je hebt ondertussen ook een carrière in Korea uitgebouwd nadat 'Cruisin'' er in een reclamespot zat met Gwyneth Paltrow, en nu lijkt het nieuwe nummer 'Hongdae', genoemd naar een hippe buurt in Seoel, ook gericht aan een lokale schone.
Sioen: Ik vind Koreaanse vrouwen sowieso de schoonste vrouwen ter wereld. Gelukkig kan ik er elke dag naar kijken: mijn vriendin is Koreaanse. De tekst van het nummer schreef ik in een Coffee Lab in Hongdae, zo'n beetje het Kreuzberg van Seoel, want het stikt er van de koffiebars, galerietjes en concertkelders. Bij een koffie heb je er uitzicht op een prachtige boulevard, inclusief de hipste vrouwen uit de stad. Koreanen ogen bedeesd en bescheiden, maar zijn vaak superzot, en ze gaan er vollen bak voor. Ze worden niet voor niets de Italianen van Azië genoemd. Ze leven in een prestatiemaatschappij, maar daarnaast is er veel plaats voor drama. Dat merk je aan de realitysoaps, de sportgoden… En ze hechten veel belang aan hun familie, en aan eten!

Je vriendin runt een cateringbedrijfje. Welk gerecht past het best bij de muzikale stoofpot die Frederik Sioen serveert?
Sioen: In de Koreaanse keuken zijn er geen gangen. Zoals bij Spaanse tapas zet men de soep, de rijst, het vlees, de groenten enzovoort tegelijk in kommetjes op tafel. Er wordt massaal gedeeld. Een mooie metafoor voor de plaat. Alles zit erin: de traagheid van Marsman, de naïviteit van De Piepkes, de spelvreugde die ik voel als ik samenwerk met Roland of Toots, het verbindende van het vuurwerk op de Gentse Feesten, het spontane van het 123-pianoproject…

Smakelijk!

Sioen

data: 11/3, 20.00

tickets: €15

waar: Ancienne Belgique, Brussel

Fijn dat je wil reageren. Wie reageert, gaat akkoord met onze huisregels. Hoe reageren via Disqus? Een woordje uitleg.

Lees meer over: Brussel-Stad, Muziek

Iets gezien in de stad? Meld het aan onze redactie

Site by wieni