1489 isolde-et-les-bens

Isolde et les Bens: 'In het middelbaar vond ik Frans geen mooie taal'

Tom Peeters
© Agenda Magazine
08/09/2015

Isolde Lasoen en haar Bennen koesteren de seminaïeve, blije sfeer eigen aan de Franse sixtiespop. "Vooral de dubbelzinnigheid spreekt ons aan."

Tussen de optredens met Daan en de concerten met Les Bens door, werkt Isolde Lasoen traag maar gestaag aan een eerste album. "Hopelijk is het binnen een jaar klaar," zegt ze. "Maar eigenlijk heb ik het allemaal niet zo strategisch uitgedacht. Ik ben hier voor de fun mee begonnen. Het doel was: spelen en mensen blij maken met onze muziekjes. En natuurlijk wil je onder je eigen naam niet louter covers brengen, dus ben ik vrij snel ook eigen nummers beginnen te schrijven. Maar daar moet je dan weer tijd voor maken. Elke maand een nieuw nummer integreren in de liveset (die zowel uit Engels- als Franstalige popliedjes bestaat, tp) zou ideaal zijn, maar door de drukte is dat niet vanzelfsprekend."

Waar heb je die voorliefde voor Franse sixtiespop opgepikt?
Isolde Lasoen
: Het gekke is dat ik dat zelf niet zo goed weet. Blijkbaar is die als kind in mijn onderbewustzijn geslopen. Mijn mama zei me dat er vroeger bij ons thuis wel vaker Franse yéyé-muziek speelde, en omdat we geen kabel-tv hadden, werd er ook naar Franse zenders gekeken. Maar pas sinds we met Daan zo'n tien jaar geleden ook Franstalige nummers zijn beginnen te brengen, ben ik me erin gaan verdiepen.

Heeft Frans je altijd gelegen?
Lasoen
: Goh, ik moet eerlijk toegeven dat ik het in het middelbaar geen mooie taal vond, maar ik was er wel goed in. Toen ik het bij Daan begon te zingen, kreeg ik er plots ook veel complimentjes over: het paste bij mijn stem, klonk wat exotisch en deed veel mensen denken aan Jane Birkin. Tekstueel mag het gerust wat tongue in cheek zijn, met veel dubbelzinnigheden en dubbele bodems. Schrijven in het Frans lukt me ook beter dan in het Engels. Als je iets over de liefde schrijft in het Engels klinkt dat meteen zo dwaas, maar "je t'aime, mon amour" zingen, is vreemd genoeg nooit banaal.

Werd je gecoacht?
Lasoen
: Voor de ep L'inconnu heb ik aan Jean-François Assy, die cello speelt bij Daan en met veel Franse artiesten gewerkt heeft, gevraagd om mijn Frans wat bij te spijkeren. Maar hij zei dat het perfect was. Eén keer heeft hij 'amener' veranderd in 'emmener', of zo. (Lacht) Ik zou wel supergraag perfect tweetalig zijn.

Waarom denk je dat deze muziek de mensen zo aanspreekt?
Lasoen
: Ze worden er blij van. Dat heeft ook te maken met de positieve uitstraling van de band. De nummers liggen ook niet te zwaar op de maag en hebben een nostalgische inslag.

De transformatie van drumster naar frontvrouw lijkt voor jou helemaal niet zo abrupt verlopen.
Lasoen
: Klopt. Ik had natuurlijk al veel one-offs gedaan. Eenmalige projecten met andere muzikanten blijf ik ook plezant vinden. De sprong van achteraan naar vooraan op het podium is daarom bij mij niet heel groot geweest. Ik ben ook niet van plan om volledig vanachter mijn drumstel vandaan te komen. Dan zou ik gewoon een zangeres met een band zijn, terwijl mijn sterke punt net is dat ik zing én het ritme bepaal. Dat maakt het uniek. Bent Van Looy (ook drummer-zanger) zei me dat ook al. Met een andere zangeres of drummer zou ik het nooit zo tight kunnen krijgen.

Isolde et les Bens

data: 17/9, 22.30

waar: Botanique, Sint-Joost

------------

data: 24/9, 20.30

waar: Oud Gasthuis, Asse

------------

data: 27/9, 20.30

waar: CC Het Bolwerk, Vilvoorde

Fijn dat je wil reageren. Wie reageert, gaat akkoord met onze huisregels. Hoe reageren via Disqus? Een woordje uitleg.

Lees meer over: Muziek

Iets gezien in de stad? Meld het aan onze redactie

Site by wieni