Rêve d'Éléphant Orchestra: folie! folie! folie!

Met een nieuwe cd en een boek over het eigen verleden onder de arm zet Rêve d'Éléphant Orchestra zijn odyssee onversaagd voort.

Voor het nieuwe Odyssée 14 maakte Rêve d'Éléphant Orchestra voor het eerst uitgebreid gebruik van tekstmateriaal. Dit werd geschreven door twee vocalisten-performers, Thierry Devillers en David Hernandez, die voor dit project deel uitmaken van de groep. Een nieuwe richting en toch weer niet, verklaart Michel Debrulle, drummer en stuwende motor achter het gezelschap. "Op onze vorige cd, Pourquoi pas un scampi?, stond werk van Jacopo da Bologna, een componist uit de veertiende eeuw. Naar aanleiding hiervan kregen we de vraag om een volledig programma uit te bouwen rond muziek uit die periode. Met ons specifieke instrumentarium van fluit, drums, percussie, gitaar, trompet, trombone en tuba was dat echter niet haalbaar, aangezien het accent bij dat repertoire meer op polyfonie ligt dan op polyritmiek. Zo ontstond het idee om een muzikale reis door de tijd te maken, beginnend bij de barok en eindigend met hiphop. Een van de basisreferenties haalden we bij La folia, een eeuwenoud thema uit de Europese muziek. Een nummer als 'Folie! Folie! Folie!' verwijst daar rechtstreeks naar."

Hun ontwrichtende gevoel voor humor à la Monthy Python hebben Debrulle en cie gelukkig bewaard. Vandaar ook verwijzingen naar Jack Kerouac en William Burroughs via titels als 'Sur la route' en 'The man who taught his asshole to talk'. Verder plaatsen ze zonder verpinken Picasso naast Shakespeare, zijn ze nog steeds fan van Zappa en koppelen ze Rimbaud aan Stravinsky. De twee nieuwe vaste groepsleden, gitarist Nicolas Dechêne en trompettist Jean-Paul Estiévenart, passen perfect in dit universum.

De geschiedenis van Rêve d'Éléphant Orchestra kan je lezen in het recent gepubliceerde boek Sur la piste du Collectif du Lion. Aan de hand van artikels, beschouwingen en heel wat origineel fotomateriaal wordt het Luikse jazzgebeuren geschetst, van begin jaren 1980 tot nu. Michel Debrulle, Michel Massot en Pierre Bernard, de drie originele leden van de groep, beleefden het van dichtbij. Eerst via verschillende andere formaties, om elkaar uiteindelijk te vinden in Rêve d'Éléphant Orchestra. Interessant is hoe Debrulle het verhaal in het laatste hoofdstuk ook in een hedendaagse context plaatst.

"De jazzmuzikanten trokken de hele beweging zelf in gang. Tegenwoordig gaan jongeren naar het conservatorium en luisteren braafjes naar wat hun daar wordt verteld. Wij trokken er zelf op uit, provoceerden en vochten voor ons ideaal. Anno 2015 lijkt dat allemaal vanzelfsprekend, maar dat was toen wel anders. Met Le Collectif du Lion (het kunstenaarscollectief waartoe ook Rêve d'Éléphant Orchestra behoort, gtb) stellen we nooit op voorhand de vraag waar een initiatief of project zal uitmonden. De realiteit is echter dat de veranderde maatschappelijke structuren het wel moeilijker en moeilijker maken. Maar we zetten onze odyssee onverminderd voort."

Marni Jazz Festival: Rêve d'éléphant orchestra

data: 19/9, 20.00

waar: Théâtre Marni, Elsene