Roosbeef: 'De liefde kan ook makkelijk zijn'

"Ik wilde eerst niet dat er een kalf op de hoes stond, want ik wou zelf het kalf zijn," zegt Roos Rebergen. Het nieuwe album van Roosbeef windt er weerom geen doekjes om. tom zonderman

Ik had schrik dat het te veel vlees op de cover zou zijn, daarom staat Roosbeef er niet op," lacht Roos Rebergen. De titel en de bijhorende foto's van de hand van haar vader verwijzen naar de boerderij waar ze opgroeide, in Duiven, een klein dorpje in Nederland, bij Arnhem. Ze is geen boerendochter, haar vader zat in het straattheater, maar ze houdt heel erg van de buiten. "Er is niets zo mooi als kalveren die voor het eerst de wereld instormen," glundert ze. "Die worden helemaal gek."

Dat is het vrolijke plaatje. Met 'kalf' wijst Rebergen ook minder liefkozend naar zichzelf. De zangeres zag haar relatie van vier jaar met de Vlaamse kunstenaar Colin Temple, met wie ze samenwoonde op een boerderij in Nazareth, stuk lopen. Die liefdesbreuk kerft een rode draad door de Kalf. "Ik vond de betekenis van naïef, dom wicht wel passen," bekent ze. "De Belgen in de band vonden het te hard. Toen vond ik het helemaal goed." (Lacht)

Intussen heeft Rebergen een vaste stek in Borgerhout, te midden van de Belgische scene die haar heeft omarmd. In haar band zitten Tom Pintens, Tijs Delbeke van Sir Yes Sir en Tim Van Oosten van Het Zesde Metaal. Met woordjes als "allee" en "watte" hoor je het Vlaams binnensijpelen, maar wanneer er een "geen flikker" volgt, weet je weer dat ze Nederlandse is.

Waarom aard je zo goed in België?
Roos Rebergen: Jullie hebben goeie cafés. (Lacht) Daar kan ik prima alleen zijn. Mensen kijken. Liefst in een volkse kroeg. In Nederland heb je die minder, of ze worden meteen hip. In België is het bovendien veel rustiger, iedereen praat zachtjes. Dat vind ik prettig. Hier wonen mijn vrienden ook allemaal op een kluit, in Nederland zijn ze verspreid.

De eerste song op je album heet wel 'Amerika', niet 'Antwerpen'.
Rebergen: Vorig jaar heb ik een maand door Amerika gereisd, van LA naar San Francisco tot Nashville en de Mississippi-delta. Ik heb me altijd tot Amerika aangetrokken gevoeld. Ik hou van country. Niet van honky-tonk, maar van Patsy Cline. En van Gillian Welch en Lucinda Williams.
Eigenlijk ben ik niet zo'n reiziger, ik hoef niet alles gezien te hebben in het leven. Maar het was fijn om met andere levens geconfronteerd te worden. Dat is goed voor de hersens. Er wordt over Amerikanen altijd gezegd dat ze heel nep zijn. "Hi, how are you?" en zo. Ik vond het net prettig dat iemand vroeg hoe het met me ging en zei dat ik er leuk uitzag. Toen ik thuiskwam, merkte ik weer hoe iedereen hier naar de grond kijkt. Mensen denken ook zo snel dat de andere er meer mee bedoelt als hij contact probeert te leggen. Ze zijn zo bang van anderen.

Je zingt over de rauwe schoonheid die je daar hebt gezien. Vertel.
Rebergen: Mijn vriend, met wie ik daar toen was, vond het in Amerika zo groot dat hij er bijna omgekeerde claustrofobie van kreeg. Hij zag de mooie dingen niet meer. De mensen zijn er heel puur, het leven is er harder. Ik ben helemaal tegen geweren, maar ik snapte opeens de angst, de eenzaamheid in die onmetelijkheid.
De nietigheid die je ginds voelt, zet je weer met twee voeten op de grond. Ik woon graag in de stad, maar ik ga er niet lang wonen. Het is er soms zo klein, je ziet er hetzelfde soort mensen, en iedereen doet er hetzelfde. Het heeft zo weinig met het echte leven te maken.
De stad, dat hebben we allemaal verzonnen. We trekken hoge gebouwen op om ons groot te voelen. Maar in de natuur is de natuur de baas. Oog in oog met de zee of een berg stel je helemaal geen flikker voor. En buiten kun je jezelf haast horen denken.Mensen zijn daar bang van. Het is te confronterend om jezelf tegen te komen.

Heeft die trip zich in je muziek geëtst?
Rebergen: Ik wou dat het album heel wijds en open klonk. Zonder al te veel synths en zo. Onze vorige plaat was veel meer geproducet. Dat paste toen bij de songs, maar ik had ook nog geen echte visie, een idee hoe het moest klinken. Nu wel.
Vroeger maakte ik mij zorgen over mijn eigen smaak. Ik vond alles mooi wat mijn ouders mooi vonden, ik kon geen eigen mening vormen. Nu zie ik zelf wat ik leuk vind. Dat is een bevrijding geweest.

En nu weet je waarom je zingt.
Rebergen: Ja. Het is een oerkracht die heel dicht bij mijn gemoed zit, bij wie ik ben. En ik hou gewoon heel erg van muziek. Elke keer als ik een fraai liedje hoor, besef ik dat weer. Het is zo mooi dat je iets creëert, zomaar, uit het niets.

Amerika goed en wel, maar Kalf is een plaat over de liefde... en geen vrolijke. Is de liefde het moeilijkste wat er is?
Rebergen: Liefde kan ook heel makkelijk zijn. Ik kan me er helemaal in verliezen. Dan wordt het een soort vluchtgedrag en ben ik niet meer met mezelf bezig, waardoor ik moeilijke dingen skip. Maar goed, eigenlijk ben ik er zelf een beetje moe van. (Lacht) Ik ben nu meer met andere dingen bezig en probeer uit te vlooien wat ik moet doen opdat ik blij ben met mezelf. Voordat ik met iemand samen kan zijn, moet ik dat eerst uitzoeken.
Misschien was mijn ex wel de liefde van mijn leven. Ik heb niemand ontmoet zoals hij. Ik ben blij dat ik dat ken, de absolute liefde, dat ik weet wat het is.

Heeft je ex de liedjes al gehoord?
Rebergen: Ja. Hij vindt ze fantastisch. (Lacht) Ik ben heel eerlijk in mijn nummers. Het is voor hem rot om via die liedjes zoveel te weten te komen, in het echte leven ben ik minder open. Maar ik zeg ook heel veel mooie dingen over hem.

"We hebben alles om dit te laten mislukken," zing je. Was het gedoemd?
Rebergen: Zo leek het wel, maar dat liedje gaat ook breder. Mensen die alles hebben, zijn bijvoorbeeld mensen met een auto met open dak. Maar als het regent heb je niks. (Lacht) Laat ons bidden voor hen dat het een mooie zomer gaat zijn.

Ik veronderstel dat je geen luxeleven leidt.
Rebergen: Het lukt. Ik woon heel goedkoop, en ik heb niet veel nodig. Ik ben heel blij dat ik niet in een café hoef te staan of wat dan ook.

Wat zou je doen als je geld hebt?
Rebergen: Geen huis kopen alleszins. Ik zou op meerdere plekken willen wonen. Overal kamers. En een paard. (Lacht)

Roosbeef

data: 19/2, 20.00

tickets: €15

waar: Ancienne Belgique, Brussel