Wereldmuziek: Buritaca bouwt een brug tussen Catalonië en Afrika

Uit Barcelona kwam de laatste jaren veel eenheidsworst, maar er is verbetering op komst. Buritaca, de opkomende naam van de [i]música mestiza[/i], doorspekt cumbia en Afro-Colombiaanse ritmes met reggae, funk, Afrikaanse en Arabische invloeden.

Na de gloriedagen van Manu Chao en Ojos de Brujo leed de Catalaanse hoofdstad de laatste tien jaar vooral aan bloedarmoede. Veel bands maakten goedkope doorslagjes van de succesformules van de meesters van de música mestiza, de mix van Catalaanse rumba en flamenco met latin, reggae, hiphop en pop.Maar toen kwam Buritaca, een groep bestaande uit immigranten uit Latijns-Amerika, Marokko, Syrië en één Catalaan. Hun aanstekelijke muzikale mix gaat veel verder dan de traditionele grenzen van de música mestiza. "Al die mestizo-bands uit Barcelona zijn vrienden, maar we behoren niet tot dezelfde familie," zegt de Colombiaanse bassist Santiago Arteaga. "Wij behoren niet tot de nalatenschap van Manu Chao en hebben ook niets te maken met de rumba catalana."

Worden jullie niet over dezelfde kam geschoren als de andere mestizo-bands?
Santiago Arteaga: Tja, daar is geen ontkomen aan. Daarom zijn we op zoek gegaan naar een andere term die uitlegt welke muziek we maken. Dat werd worldbeat, wat wil zeggen dat we openstaan voor de rijkdom van onbekende muziekstijlen. Dat kan muziek uit je eigen land zijn, maar in ons geval is het muziek uit heel wat verschillende landen. Onze landen van herkomst, maar evengoed landen waar we nog nooit zijn geweest. Wat ons aantrekt in al die muziek is de vreugde die ze uitstraalt. In bijna alle zwarte muziek is die alomtegenwoordig. Afrikaanse muziek, uit het moedercontinent en de diaspora, is onze grootste inspiratiebron.

Jullie debuutplaat heet Barawanié. Waar staat dat voor?
Arteaga: Het is een woord dat we uitgevonden hebben, dat doen we wel vaker voor de koorzang. We gebruiken de stem écht als instrument, het is een zoektocht naar de muzikaliteit van onze stembanden, gewoon voor het plezier van het kunnen zingen. Barawanié staat voor een gevoel van vreugde waarnaar we op zoek zijn in deze moeilijke tijden.

Het gelijknamige nummer is afrobeat, terwijl 'Bambaraway' naar Syrische en Indiase muziek vewijst.
Arteaga: Dat is ook een woord dat we uitgevonden hebben. Het is een aaneenschakeling van 'bambara', een Noord-Afrikaanse stam, en 'way', weg. We zingen in dat liedje over de migratiestromen in Afrika en over het lot van mensen die hun weg aan het zoeken zijn. Op ons volgende album zullen meer nummers immigratie en verplaatsing aankaarten, zoals het nieuwe nummer 'Volveré'.

Jullie zingen niet alleen voor het plezier, jullie zijn ook een geëngageerde band?
Arteaga: Jazeker. 'Norte Sur' spreekt over de stereotypen over het Noorden en het Zuiden, de scheiding tussen de eerste wereld en de derde wereld. Die is uitgevonden uit eigenbelang en opgelegd door de rijke landen van het Noorden. Met onze muziek willen we die symbolische grenzen doen vervagen om ons te bevrijden van het neokolonialisme dat gevoed wordt door de informatie die de media verspreiden. Naast dat activisme hebben we ook heel persoonlijke teksten als 'La curandera' of 'Sin cura', pure romantiek. (Lacht)

start: 20.00 uur
tickets: gratis
-------------