Foccroulle te boek

Bernard Foccroulle is nog niet dood, hij stapt pas over tweeënhalf jaar op als directeur van de Munt, en de uitgeverij Labor wijdt nu al een soort van eerste biografie aan hem, in de nieuwe reeks 'Collections Trace'.

Het concept van de nieuwe reeks Trace is opgevat als een onthullende causerie tussen een intrigerend, eminent personage uit de wereld van media, film, cultuur, justitie, sociologie, antropologie, politiek, feminisme en noem maar op, en een interviewer met enige renommee. De geïnterviewde zet zijn levenservaringen op een rijtje, neemt maatschappelijke standpunten in, confronteert zijn antwoord met de kritische geest van de interviewer en ventileert zijn bekende, miskende of vooralsnog onbekende ideeën voor de toekomst. Dat laatste is duidelijk het interessantste.

Drie Franstalige senior-journalisten werden ingeschakeld om de eerste drie publicaties te verzorgen in eenzelfde sfeer: Pierre Delrock voor Bernard Foccroulle. Entre passion et résistance, Jean-Jacques Jespers voor Christian Panier. Justice, médias, pouvoir: un triangle infernal en Hugues Le Paige voor Dominique Wolton. Télévision et civilisations.

De publicatie over Foccroulle verscheen - gelukkig of ongelukkigerwijze - net voor de aankondiging van het vrijwillige ontslag van Bernard Foccroulle, begin december 2004. De directeur van de Munt geeft in interviewstijl een diepgaand antwoord op aspecten uit zijn artistieke leven als musicus en als manager van een cultuurtempel met internationale weerklank. Abstractie maken van zijn dagelijkse bezigheden kan hij niet, want de Munt houdt hem zeven dagen op zeven in de ban. Wel neemt hij met dit werk tijd om in meer dan losse persartikels door te bomen over uiteenlopende thema's: de zingeving van een grote cultuurzaal voor Europa in hartje Brussel, de complementariteit tussen democratie en cultuur, en de noodzaak om een Europese culturele eigenheid te tonen aan de rest van de wereld. "Het is tijd dat Europa zijn culturele identiteit gaat manifesteren," stelt Foccroulle onomwonden.

Ook de gevoelsrelatie tussen kunst en subsidiërende overheid is een onderwerp dat Foccroulle scherp durft te stellen. Verder reikt deze 'conversatie voor de toekomst', zoals de uitgever de reeks titelt, niet. Pierre Delrock mist maatschappe­lijke actua­liteitszin en jeugdig enthou­siasme om de vraagstellingen fijnzinniger te loodsen naar de ontsluie­ring van de psyche van Foccroulle. Uit een man van de kunsten kan veel meer liefde worden gehaald. Een gemiste kans, dus.

Bernard Foccroulle en Pierre Delrock, Entre passion et résistance, uitg. Labor, 166 blz., 14 euro