Rie Vandenberghe over tien jaar Djangofolllies

Niet alleen Brussel barst uit zijn voegen, ook Djangofolllies - met drie l'en, jazeker. Vanaf dit jaar wordt het knusse zaaltje van Les Riches Claires maar liefst drie avonden na elkaar ingepalmd. Bovendien is er een parallel festival in Antwerpen (Rataplan) en Gent (De Centrale). Henri 'Rie' Vandenberghe, artistiek directeur en algemeen coördinator, vertelt hoe het na tien jaar zover gekomen is.

Djangofolllies is eigenlijk heel toevallig ontstaan. "Het is allemaal begonnen met de eerste Brussels Guitar Show, georganiseerd door De Vrienden van Brosella. Dat was in de Sint-Katelij­nezaal, hier vlak om de hoek" (het in­terview had plaats in de Monk, GTB).

"Onder de bezoekers bevonden zich Roland en ook Koen De Cauter. Koen vertelde mij dat de Beursschouwburg het jaar voordien een evenement georganiseerd had rondom Django Reinhardt, maar dat er geen vervolg kwam en dat frustreerde hem een beetje. Hij vond dat Brussel Django niet mocht vergeten. Die had hier destijds zelfs een vaste pleisterplaats, een café met piano waar ook steeds een gitaar en een viool klaar lagen voor als hij bijgeval zou langskomen en zin had om te spelen. Wat ook regelmatig gebeurde."
"Wij, De Vrienden van Brosella, zagen het wel zitten om iets rondom Django te doen en ik vroeg het diensthoofd van het cultureel centrum Les Riches Claires of we bij hen terechtkonden. Dat was geen probleem. Zo is het allemaal begonnen."

"De eerste jaren kwam er twintig tot vijfentwintig man op af, maar de laatste edities waren steevast uitverkocht. Niet slecht voor een organisatie van vrijwilligers durf ik zeggen, aangezien dit allemaal niet zo voor de hand ligt, gelet op het Brusselse politieke landschap. Les Riches Claires is namelijk een Franstalig cultureel centrum gesubsidieerd door de Franse Gemeenschap en beheerd door de stad Brussel."

"Wij krijgen de zaal evenals de technische ploeg gratis ter beschikking. Drukwerk en verzending zijn een andere manier waarmee de stad onze activiteiten steunt. De verantwoordelijke uitgever van de affiches is de Franstalige schepen van Cultuur van de stad. Het buitengewone is echter dat de hele organisatie ook gesteund wordt door de Vlaamse Gemeenschap en de VGC. Dat getuigt wel van de openheid van de stad Brussel."

Nieuw-Zeeland
"Er zijn echter nog heel wat praktische problemen. Zo beschikken we bij de vzw De Vrienden van Brosella niet over administratief personeel en was reserveren vroeger onmogelijk. Gezien het succes van de laatste jaren was dat niet zo prettig.

"De nieuwe directrice, mevrouw Mélanie Lalieu, heeft dat nu opgelost. Ze zag hoe goed de organisatie van Djangofolllies in elkaar zat en wilde graag nauwer samenwerken. Vandaar dat het festival vanaf dit jaar gespreid is over drie avonden, waarvan Les Riches Claires de eerste twee voor hun rekening nemen en wij de derde."

"Het is ook zo dat wij al een hele tijd de druk op het kleine zaaltje zagen toenemen. We wilden daar al lang iets aan doen door Djangofolllies bijvoorbeeld ook in Antwerpen en Gent te organiseren. Je moet weten dat de mensen van heinde en ver naar hier komen en als ze dan voor een uitverkochte zaal staan omdat reserveren niet mogelijk was, is dat wel frustrerend. We hadden gehoopt die stap vorig jaar al te kunnen zetten voor onze tiende editie, maar nu is het dan toch zo ver."

Dit blijkt echter nog maar het begin van de uitbreiding te zijn. "Ik hoop in eerste instantie dat elke meewerkende club er financieel uitraakt zodat er een vervolg komt. Dan kunnen we gezamenlijk een dossier indienen voor een betere subsidiëring, waardoor we meteen ook kunnen werken aan onze uitstraling in het buitenland, via uitwisselingsprogramma's bijvoorbeeld. Dat is een aspect dat ook bij Brosella te weinig aandacht krijgt, gewoon omdat er heel wat administratie bij komt kijken en we enkel met vrijwilligers werken. Eenmaal op pensioen, en dat is niet zo lang meer, hoop ik daar mijn werk van te maken. Ik kan je trouwens in alle exclusiviteit nu al vertellen dat er dit jaar op Brosella opnieuw een dergelijke uitwisseling plaatsvindt via het Brussels Jazz Orchestra en een Zweedse big band. Dat moet in de toekomst ook kunnen voor Djangofolllies. Er zijn al verschillende contacten, tot zelfs in Nieuw-Zeeland toe."

Als we Vandenberghe vragen naar zijn beste herinnering aan de voorbije jaren antwoordt hij zonder aarzelen: "De spontane contacten met iedereen die ik heb kunnen ontmoeten via Koen De Cauter. Hij heeft voor mij vele deuren geopend. Dat warme gevoel van vriendschap dat je overal ervaart, kan je natuurlijk enkel krijgen door wederzijds respect. Ook de felicitaties en de bedankingen die ik na afloop telkens van het publiek krijg, geven een enorme voldoening. Als je bovendien weet dat de artiesten soms ergens anders kunnen optreden voor meer geld maar toch verkiezen om hier te spelen, dan is dat natuurlijk een extra stimulans om door te gaan."