Specifiek Brusselse cultureel akkoord gevraagd

"Dwing ons maar om tot samenwerking te komen met Franstalig Brussel," luidde het van de kant van de politici op de hoorzitting vorige week in de Raad van de Vlaamse Gemeenschapscommissie (VGC). Het Kunstenoverleg, dat er zijn plannen presenteerde, pleit voor een specifiek Brussels cultureel akkoord.

Robert Palmer, intendant van de cul-tuursteden Glasgow (1990) en Brus-sel (2000), heeft het meer dan eens gezegd: de positieve effecten van zo'n cultuurjaar niet altijd meteen in het oog, of kunnen pas na verloop van tijd duidelijk worden. En misschien leidt zelfs een gedeeltelijke mislukking tot iets moois. En zie: terwijl soms smalend wordt gezegd dat Brussel 2000 behalve de Zinneke Parade en Brussel Behoort Ons Toe nauwe-lijks iets heeft opgeleverd, treden vijf jaar later een Nederlands- en Franstalig kunstenoverleg samen naar buiten met een massa-evenement. BRXLBRAVO steekt op 25, 26 en 27 februari het legendarische openingsweekend van Brussel 2000 naar de kroon. Maar even belangrijk is de samenwerking die achter de schermen tot stand komt.

Dertig professionele artistieke organisaties zijn ondertussen aangeslo-ten bij het Kunstenoverleg, dat een tegenhanger heeft gevonden in het intussen eveneens opgerichte Plateforme des Arts à Bruxelles. In het
Kunstenoverleg zijn verschillende werkgroepen actief, waaronder een die poogt een Brussels netwerk op te
zetten van verenigingen die zich bezighouden met kunsteducatie. Archiefbeheer en het opzetten van een
databank van werk- en repetitieruimten zitten eveneens in het takenpakket.

En natuurlijk wil het Kunstenoverleg praten met de overheden. Zoals bekend zijn er daar véél van in Brussel,
meteen ook de reden waarom het zo moeilijk is om een coherent cultuurbeleid voor de stad uit te tekenen.
Doordat aan de kant van de organisaties de krachten zijn gebundeld, lijkt in ieder geval de luisterbereidheid
groot, zelfs bij de Europese Unie, die een gepland Europees colloquiumover de rol van de cultuurwereld in een interculturele dialoog verschoof naar het BRXLBRAVO-weekend. En in de commissie Cultuur van de Raad van de VGC, voor de gelegenheid aangevuld met Vlaamse parlementsleden, werd vorige week gepraat over onder meer de samenwerking met de Franse Gemeenschapscommissie en de Franse Gemeenschap (die overigens nog niet heeft beslist of ze BRXLBRAVO zal subsidiëren).

Brusselse specificiteit
Het Kunstenoverleg pleit voor een cultureel akkoord specifiek voor Brussel, uit vrees dat een algemene samenwerkingsovereenkomst onvoldoende zal zijn om de situatie van Brusselse kunstinstellingen te vergemakkelijken. Want vooral tweetalige culturele initiatieven, zoals het Kunstenfestivaldesarts, zien zich tegenoververschillende visies inzake bestuursvorm of subsidiëring geplaatst ("Al leidt dat bij ons niet tot problemen," zegt Wim Embrechts van Recyclart). In het dossier-Flagey is daar wel discussie van gekomen: minister van Cultuur Anciaux is gewonnen voor een meertalig functionerende Vlaamse vzw die in het Kunstendecreet kan stappen, terwijl anderen dromen van een volledig tweetalige vzw met subsidies - liefst evenveel - van beide overheden. Pascal Smet, bevoegd voor cultuur in de VGC, in zijn slotrepliek: "Misschien moeten de VGC en de Franse Gemeenschapscommissie dan maar vooruitlopen op een Vlaams-Franstalig akkoord. Een afspraak is in elk geval gepland." Sven Gatz (VLD) zag het zo: "Een cultureel samenwerkingsakkoord is misschien niet voor morgen, gelet op de problematiek van het territorialiteits-
beginsel in de Brusselse Rand, maar men zou kunnen beginnen met een beperkt akkoord, een soort protocol dat het bijvoorbeeld al heeft over uitwisselingsmogelijkheden, en een kader biedt voor culturele samenwer-
king in Brussel."

Geen monocommunautarisme
Het Kunstenoverleg, dat Brussel uiteraard graag wil profileren als Belgiës kunststad bij uitstek, dringt verder aan op een gezamenlijke cultuurcommunicatie. Het wil liever geen "eentalig en monocommunautair
communicatiebureau". Smet suggereert dat de Franse Gemeenschapscommissie kan worden betrokken bij de VGC-plannen voor het communicatiebureau op het Muntplein.
Dat zoiets politiek echter niet zo eenvoudig ligt, bewijzen de mislukte pogingen uit het verleden om tot dat ene centrale uitstalraam in Brussel te komen.