Wixel: 'Ik zit vol dwaze ideeën'

Wixel schildert dromerige, melancholische klanklandschappen waarbij hij elektronica, noise, laptopgeluiden en akoestische gitaren in elkaar laat vloeien. Op zijn nieuwe collectie woordloze songs vertoeft hij ergens tussen de zon en de maan.

Somewhere between the sun and the moon is het tweede instrumentale werkstukje van Wixel, pseudoniem van de Brusselse (singer-)songwriter Wim Maesschalck. "Die titel is een metafoor voor de persoonlijke situatie waarin ik mij bevond toen ik het album maakte. Je kunt dit mijn break-up-plaat noemen. Maar dat vind ik maar bijkomstig, je hoeft dat niet te weten om naar dit album te kunnen luisteren. Tegelijk verwijst de titel naar mijn fascinatie voor de planeten en de kosmos. Die is er gekomen na mijn studies filosofie, in het laatste jaar hadden we het vak kosmologie. Ik wilde wel eens weten hoe de maan of de zon zouden klinken."

"Ik slaag er niet echt in om blije muziek te maken," zegt hij over zijn intimistische, ietwat herfstige songs die tezelfdertijd warm en triestig klinken. Emoties die hij vertaalt zonder woorden. "Ik zing niet omdat ik helemaal niet kán zingen. Bij Bloedrood, een ander project van mij, gebruik ik mijn stem wel, maar dat zijn lofi popnummers en daar maakt het niet veel uit hoe je zingt."

"Zonder teksten werken maakt dat ik mijn songtitels zorgvuldig uitkies, om toch iets te kunnen zeggen. Maar ze moeten ook mooi zijn. Soms gebruik ik wel andere talen, maar ik hou het graag bij het Engels. 'Vaarwel' is Nederlands, puur omdat ik farewell zo'n verdomd lelijk woord vind."

Er mogen dan geen teksten zijn om te analyseren, maar Maesschalcks songs bulken van de vindingrijke details die een goed luisterend oor vragen. "Het liefst van al zou ik willen dat mensen in hun eentje aandachtig naar de plaat luisteren. Al is dat maar één keer in hun leven. Liever dat dan dat de muziek verdwijnt in de achtergrond van een luid café waar ze totaal niet past."

Awesome stupid project
De tedere muzikale vergezichten van Maesschalck vallen moeilijk te catalogiseren, maar misschien komen termen als ambient of postrock nog het dichtst in de buurt. Overigens leerde hij de knepen van het vak bij de postrockgroep A December Lake en coverde hij enkele jaren geleden Sonic Youth voor Vadermoord in het STUK. "Ik ben begonnen bij Nirvana, en daar luister ik nog naar. Maar mijn ideeën over hoe mijn eigen muziek moet klinken haal ik vooral bij hedendaagse componisten. Ik heb mijn thesis gemaakt over de grenzen van muziek, geluid, lawaai en stilte, en daar heb ik enorm veel inspiratie uit geput."

Maesschalck stootte tijdens zijn onderzoek op muziek van onder meer John Cage en Morton Feldman, minimalistische geluidskunstenaars die muzikale componenten op avant-gardistische wijze door elkaar gooien. "Vooral Feldmans boek Give my regards to Eighth Street, een verzameling essays zowel over muziek als over het New York van de jaren 1950 en de kunststromingen van die tijd, heeft me technisch erg beïnvloed. Dat je bij het schrijven van een song bijvoorbeeld kunt vertrekken vanuit een idee, terwijl ik vroeger altijd de melodie als startpunt nam, of een gevoel."

Die conceptuele aanpak staat helemaal centraal in Maesschalcks nieuwe project, waarbij hij voor elke dag van het jaar een plaat wil maken. Een 'awesome stupid project', noemt hij het zelf. "(lacht) Ik heb altijd dwaze ideeën, die op een of andere manier toch leuk zijn. Ik ga niet elke dag een plaat maken, maar één per maand die ik op evenveel exemplaren uitbreng als er dagen zijn in die maand. De eerste maand is al gelukt (de cd heet toepasselijk Winter, tz), maar februari wordt moeilijker, want het is de kortste maand van het jaar. We zijn al halfweg en ik heb nog maar één nummer klaar (lacht)."

:: Wixel - 26.2.2009 20.30 - gratis - Beursschouwburg - A. Ortsstraat 20-28, 1000 Brussel - 02-550.03.50, info@beursschouwburg.be