© BRUZZ | De naam van het restaurant verwijst naar de temperatuur om het perfecte eitje te pocheren: 65 degrés.

Jongeren met een beperking tewerkstellen in een restaurant dat topgastronomie nastreeft. Dat is de lovenswaardige opzet van 65 degrés, het nieuwe restaurant aan de Louizalaan. Maar is het er ook lekker?

De naam van het restaurant verwijst naar de temperatuur om het perfecte eitje te pocheren. Perfectie is namelijk wat het restaurant nastreeft. Dat de obers jongeren met Down of autisme zijn, is voor de initiatiefnemers geen excuus. Integendeel: ze willen net aantonen dat er ook voor hen een plaatsje is aan de top - inclusieve gastronomie heet dat.

Met Nicolas Titeux achter het fornuis hebben ze alvast een dirigent in huis die dat kan waarmaken. Titeux werkte eerder in de Sea Grill (2 sterren) en Café des Spores, het befaamde champignonrestaurant in Sint-Gillis.

Vlees boven vis

Die handtekening is duidelijk te zien in de voorgerechten. Mijn overbuur krijgt een ‘Oeuf Parfait’ voorgeschoteld, het befaamde perfecte eitje, met enkele knapperige stukjes shiitake in een royale plas sabayon. Aan deze zijde van de tafel een stukje makreel, een vissoort die tot voor kort vooral verwerkt werd tot kattenvoer, maar sinds enkele jaren ook de menukaart van het betere restaurant tooit. Waarom is mij een raadsel.

Ter begeleiding kozen we voor een witte Bourgogne, correct geprijsd aan 7 euro. Dat kan trouwens ook van de champagne gezegd worden (9 euro), die nog lang na de laatste dronk een heerlijke nootachtige geur in de neus nalaat.

Ook voor het hoofdgerecht lijkt mijn overbuur de juiste keuze te hebben gemaakt. Een stukje varkenslende, perfect gebakken en heerlijk mals, met een rösti van aardappel en peterselie. De portie is eerder klein maar zit vol smaak, iets wat helaas niet van de koolvis kan gezegd worden. Die vis staat bekend als eerder ‘neutraal’. Gelukkig zijn de begeleidende groeten perfect gegaard, waarbij vooral de koolrabi naar meer smaakt.

Gretige bediening

De bediening bij dit alles is zeer vriendelijk en correct. Soms begrijpt een ober iets niet meteen, maar dat wordt meteen gecorrigeerd door een van de vier initiatiefnemers, die nadrukkelijk aanwezig zijn in de zaal. Wat vooral opvalt is de gretigheid om het goed te doen, iets wat niet van elke Brusselse ober gezegd kan worden.

Het dessert ten slotte is een voltreffer. Het chocoladetaartje smaakt simpelweg overheerlijk, vooral in combinatie met de fris-zoete peer, langs en tussen de chocola. De parfait glacé van mijn overbuur moet daar niet voor onderdoen. Desserts zijn duidelijk een erezaak voor de kok, die nog chef patissier was in Brasserie Bozar (1 ster).

Voor het middagmenu met drie gangen betaal je 39 euro. Dat is niet ongewoon aan de Louizalaan, al had voor dat geld een andere vissoort op het menu mogen staan. Maar het prachtige pand en de hartelijke bediening maken het restaurant beslist tot een aanrader.

Bekijk hieronder de tv-reportage over het restaurant:

Fijn dat je wil reageren. Wie reageert, gaat akkoord met onze huisregels. Hoe reageren via Disqus? Een woordje uitleg.

Lees meer over: Brussel-Stad, Resto & Bar, inclusieve gastronomie

Iets gezien in de stad? Meld het aan onze redactie

Site by wieni