1603 phantom-thread-daniel-day-lewis

Phantom Thread (Paul Thomas Anderson)

Maak van Phantom thread geen fantoomfilm. De nieuwe van Paul Thomas Anderson is een meesterwerk en ook de laatste vertolking van Daniel Day-Lewis is onvergetelijk.

Een lichte vorm van verdriet overvalt je tijdens de eindgeneriek van Phantom thread, omdat het de zwanenzang is van een uitzonderlijke acteur. Daniel Day-Lewis (Lincoln, Gangs of New York) wil zich niet langer met doodsverachting verplaatsen in verbijsterende personages. Zijn pensioen is ons ongeluk.

Hij is Reynolds Woodcock, een couturier die leeft om te werken en de mooiste jurken maakt die het Engeland van na de Tweede Wereldoorlog gezien heeft. Heel zijn bestaan is daarop afgestemd. Wie aan de ontbijttafel de toast te luidruchtig botert, krijgt de wind van voren. Dat verpest zijn dag. Vrouwen die zeuren over een gebrek aan aandacht worden door zijn zus (een uitmuntende Lesley Manville) kordaat en routineus de deur gewezen. Ze is niet de enige die over hem waakt. Ook zijn dode moeder is immer aanwezig.

Muze

Zijn nieuwste muze en verovering, de raadselachtige Alma (revelatie Vicky Krieps) laat zich na gebruik evenwel niet zomaar opzij schuiven. Zij wil – wat kan de liefde wreed zijn – in zijn leven blijven en gaat het duel almaar feller aan. We kunnen nog uren doorgaan over het verhaal, de personages en mogelijke interpretaties. In hoeverre herkennen Day-Lewis en regisseur Paul Thomas Anderson zich in de man die alles opoffert voor zijn kunst?

Maar het afwisselend beangstigende en grappige relatiedrama met een flinke scheut Hitchcock (Rebecca), de gebroeders Grimm (pas op voor de paddenstoelen!) en Joseph Losey (The servant) is net als Magnolia, There will be blood of The master grootse cinema en dus veel meer dan een verhaal. Ook over de decors, de jurken, de autoritten, de wonderlijke symbiose van bloedmooie beelden en de score van Jonny Greenwood en al die andere cinematografische elementen die bijdragen tot de betovering, kunnen we nog uren doorgaan.

Die lichte vorm van verdriet tijdens de eindgeneriek komt ook voort uit onttovering en spijt dat de film al gedaan is.

Fijn dat je wil reageren. Wie reageert, gaat akkoord met onze huisregels. Hoe reageren via Disqus? Een woordje uitleg.

Lees meer over: Brussel, Film, Daniel Day-Lewis

Iets gezien in de stad? Meld het aan onze redactie

Site by wieni