Review: Davido waant zich de messias op de main stage

Davido pakte de wei voor het hoofdpodium in met een zinderende set afrobeats en reggaetonritmes, maar hij vergat zijn show ook emotioneel beklijvend te maken.

Davido liet een kwartiertje op zich wachten, zoals grote sterren dat horen te doen. "He carries Africa on his back," riep zijn wingman, niet gespeende van enige pompeuze woorden, alsof de messias zelve 'in da building' was. Zijn muziek was ernaar, met grootse drumrolls, bombastische synths en veel sounds op tape die zijn vier muzikanten niet bij elkaar kregen gespeeld. Davido deed wat hij moest doen en palmde meteen het hele podium in.

Davido is een van de supersterren van de Afrikaanse muziek, al doet zijn naam in Europa misschien net iets minder belletjes rinkelen dan die van Burna Boy of Wizkid. Toch is hij minstens hun gelijke. Als pionier van de wereldwijde afrobeats-explosie stond hij mee aan de poort van een nieuwe, dominante popsound die hier op Couleur Café nogmaals zijn vleugels breed opensperde.

De zanger werd geboren in Atlanta maar groeide op in Lagos in Nigeria. Zijn Amerikaanse verleden is hij niet vergeten, in zijn sound hoor je echo's van breedsprakerige rappers als Ja Rule en 50 Cent. Dat overgiet hij met een Caraïbische saus. Iets te kwistig was hij met dat goedje, nagenoeg elke song bouncete op een reggaetonachtig ritme, waardoor de nummers één grote soep werden.

Zoon van een rijke man

Er zat ontzettend veel vaart in zijn show, dat moeten we hem nageven. Maar populaire songs als 'If' en 'Aye' speelde hij maar deels. En dan die wingman met zijn "come on!"'s, dat had ook niet gehoeven. Dan konden we ook beter verstaan wat Davido zong. Meestal over de liefde, maar in 'Away' ook over de tegenwind die hij kreeg aan het begin van zijn carrière.

"I know they want to see me fall," zong hij, terwijl hij naar zichzelf verwees als "Omo Baba Olowo", wat in het Yoruba "zoon van een rijke man" betekent. Davido’s vader is een steenrijke zakenman die andere plannen had met zijn zoon. Hulde aan zijn doorzettingsvermogen.

De zinderende ritmes van 'Hmmm', een van zijn samenwerkingen met Chris Brown, 'Awuke' en 'Be there still' zetten de wei op haar kop, maar het voelde allemaal wat afstandelijk. "Thank you, Brussels, you’re amazing," zei hij met zijn hese stem, bijna op fluistertoon.

Met 'With you', zijn hit met Omah Lay, die hier vrijdag nog op hetzelfde podium aantrad, sloot hij zijn set af, maar we hadden niet echt het gevoel dat hij helemaal "met ons" was.