Anima 2005: interview met Bill Plympton

© Agenda Magazine
03/02/2005
De animatiefilms van Bill Plympton zijn gewelddadig, grotesk, over-sekst en knotsgek. Plymptons geluk is dat een deel van de mensheid dat geen vier verwijten vindt, maar vier troeven. Op filmfestivals aller landen verovert hij de harten van het publiek; het Brussels festival van de animatiefilm organiseert meer edities met dan zonder hem. Dit jaar wordt zijn langverwachte langspeelfilm 'Hair High' vertoond. Wij duwden hem vorig jaar tijdens zijn masterclass op het festival een bandrecorder onder de neus.
'Een visueel briljante romantische horrorfilm': zo kondigt Anima 2005 Hair High aan. We kunnen dat niet bevestigen, we hebben Bill Plymptons jongste langspeelfilm nog niet gezien. Maar afgaande op de storyboard die Plympton ons vorig jaar liet inkijken, zou het wel eens waar kunnen zijn.

Dit storyboard kan u zo als strip uitgeven.
Bill Plympton: Dat heb ik ook gedaan. Kijk! (Haalt een gedrukt exemplaar van Hair High uit zijn tas). Ten eerste moet ik hoe dan ook een storyboard maken voor de film: ik moet een verhaal vinden, personages bedenken, kostuums verzinnen, actiescènes uitproberen. Het tekenwerk bestaat, dus kan ik het maar beter uitgeven. Dat brengt nog wat geld op en ik kan de film er mee promoten.

'Teveel films beginnen straf, maar zakken daarna als een pudding in elkaar,' zegt u tijdens de masterclass. Hoe kan de film me nog verrassen als ik het einde al in dit boek kan ontdekken?
Plympton: Zou jij niet naar de film Oorlog en Vrede gaan kijken omdat je het boek al gelezen hebt? Nee toch. Het boek promoot de film. U doet alles zelf: van animeren tot en met financieren. De grote studio's kunnen u gestolen worden. Plympton: Zo rond 1984 begon ik met animatie. Iemand die mijn vroeger werk kende, wou me 3000 dollar geven voor een film. Dat vond ik de eerste uren te gek. Maar toen de euforie was weggeëbd, begon ik na te denken: 'Als ik zijn geld aanvaard, is de film zijn eigendom en dicteert hij de inhoud.' 's Anderendaags heb ik zijn aanbod vriendelijk afgewezen. Drie jaar later bracht Your Face me dertigduizend dollar op. Sindsdien financier ik altijd mijn eigen films. De winst is volledig voor mij en ik controleer zelf de inhoud. Ik moedig iedereen aan om hetzelfde te doen. Op mijn website (www.awn.com/plympton, nr) doe ik uit de doeken hoe je als onafhankelijke je brood kan verdienen.

Ik heb de indruk dat steeds meer mensen dat voorbeeld volgen. Het besef groeit dat een animator niet noodzakelijkerwijs moet werken voor Disney of Pixar. Je moet maar eens een kijkje nemen op de website. De vuistregels: goedkoop produceren, grappige films maken, aan televisie (MTV, Canal Plus, nr) verkopen, dvd's uitbrengen en het buitenland niet vergeten. Europa is mijn beste afnemer, vooral Frankrijk en Spanje. De laatste tijd doe ik af en toe iets voor de reclamesector. Dat brengt veel geld op.

Wat is het grootste nadeel van uw soloslim-systeem?
Plympton: Het publiek bereiken, is niet gemakkelijk. Grote studio's als Disney en Dreamworks schakelen een legertje verkoopsagenten, verdelers, marketinglui en reclamegenieën in om hun waar te slijten. Ik heb daar het geld noch de connecties voor. Ik kan alleen maar hopen dat het publiek me trouw blijft. Maar ik wil niet mopperen. Het gaat steeds beter. Dat merk ik aan de verkoop, het aantal bezoekers op de website en het feit dat mijn shows meestal snel uitverkocht geraken.

Voor mij is het succes en de Oscar-nominatie van Les triplettes de Belleville van Sylvain Chomet een godsgeschenk. Amerika stelt verbaasd vast dat er wel degelijk een publiek is voor animatie voor volwassenen. Niet dat Les triplettes de Belleville pioniert. Yellow Submarine en Fritz the Cat waren destijds voltreffers, maar het blijft toch altijd opboksen tegen Dreamworks, Dinsey, de tv-zenders en het vooroordeel dat animatie voor kinderen is.

Disney is toch geen concurrentie. Kent u uw publiek?
Plympton: Wat Warner Bros, Sony, Dreamworks, Disney of Fox uitspoken, is voor mij irrelevant. Ik heb een ander publiek, studenten die eens iets anders willen zien: iets surreëel en bizar. Ik ken mijn publiek vrij goed omdat het naar mijn shows komt. Het is overwegend mannelijk en jong, tussen de 16 en de 25 à 30 jaar. Ze kicken op de seks, het geweld, het gekke, het uitzinnige en de anarchie. Ik ben blij met dat publiek. Het bestaat uit mensen die dol zijn op Lord of the Rings en horrorfilms en het staat er om bekend veel geld aan film te spenderen.

In uw universum is alles mogelijk en komt het mafste eerst. Is het hard werken om met die zotternijen voor de dag te komen? Noteert u uw dromen?
Plympton: Het is wel grappig dat je over dromen begint. Hair High gaat terug op een droom over een verliefd koppel in een auto op de bodem van een meer, de haren wapperend met de stroming. En plots zet die auto zich weer in beweging, bereikt de kust en rijdt door het lokale restaurant. Die droom is het vertrekpunt. Waar komt dat koppel vandaan? Hoe zijn ze in het water gesukkeld? Hoe zien ze eruit na het verblijf onderwater.

Het idee voor Mutant Aliens (Plymptons vorige langspeler over een in de ruimte gestrande astronaut die naar de aarde terugkeert om zich te wreken, nr) ontkiemde toen ik in een magazine een foto zag van Laika, de hond die de Russen als eerste levend wezen de ruimte instuurden. Wat als alle beesten die in de ruimte aan hun lot zijn overgelaten zich verzamelen en wreken op de wereld? Ik heb ook altijd een blocnote op zak om plotse invallen in te tekenen. Het is belangrijk dat je over een arsenaal aan ideetjes beschikt. Dat is goud waard als je verhaal vastzit.

Dat er geen limieten zijn aan wat je kunt doen en mag zeggen, vind ik zo leuk aan animatie. Er zijn geen regels. Je hebt de vrijheid om het absurd en surreëel en wild en sexy te maken en ik gebruik die graag. Ik werk veel liever met mijn tekenpen en verbeelding dan met acteurs.

De naam Plympton associeer ik sneller met grappen dan met artistiek tekenwerk. Kwetst die opmerking u?
Plympton: Niet in het minst. Het ultieme doel is het publiek doen lachen. Ik ben niet de beste artiest noch de beste businessman, maar ik weet hoe je een goeie grap tekent.

Fijn dat je wil reageren. Wie reageert, gaat akkoord met onze huisregels. Hoe reageren via Disqus? Een woordje uitleg.

Lees meer over: Cultuurnieuws

Iets gezien in de stad? Meld het aan onze redactie

Site by wieni