Geert Van Bruaene herdacht

19 maart 2008, de sterfdag van Hugo Claus. Het ooit legendarische en onlangs heropende café Goudblommeke van Papier - nota bene de plek waar Claus zijn eerste huwelijk vierde - loopt in de late middag stilaan vol. Overvol zelfs. Aanleiding is een herdenking van Geert Van Bruaene. Een dadaïstisch dichter, en regisseur van expressionistisch toneel die ook de nobele stiel van kunsthandelaar niet schuwde.

Reden genoeg om deze pittoreske Brusselaar nog even van onder het stof te halen en in de verf te zetten? Robin de Salle, uitgever van het kunst- en literatuurtijdschrift Connexion, dacht - terecht - van wel. Datzelfde tijdschrift gaf trouwens een heel interessant en goed gedocumenteerd nummer uit over Van Bruaene uit, verzorgd door Henri-Floris Jespers.
Maar terug nu naar de avond zelf. De bedoeling ervan was een aantal mensen aan het woord te laten die 'le petit Gérard' op hun eigen(zinnig)e manier portretteerden. Van de mij bekenden deden Clara Haesaert, Herman J. Claes en Frank De Crits dat op een spontane en originele manier. Samen met andere, uiteraard niet mindere bekenden van Geert van Bruae­ne pakten ze uit met anekdotes die de man - die nota bene nog een jeugdvriend was geweest van Paul van Ostaijen - een andere dimensie gaven.

We werden onder meer geconfronteerd met uitspraken als: "Ene pei zeit dat, den andere eet anders, mo ze hemmme alle twie gelaaik." De sfeer van deze herdenking wordt natuurlijk ook gekenmerkt door de ruimte waarin ze plaatsvindt. Het was tenslotte in 1953 dat Jan Walravens er met zijn redactie van het literaire tijdschrift Tijd en Mens vergaderde en er op die manier Geert Van Bruae­ne leerde kennen. Deze en nog andere wetenswaardigheden worden gaandeweg, door middel van 'interventies' van kenners en intimi als Emile Kesteman, de gebroeders Neuhuys, Christian Bussy en Rik Sauwen, uit de doeken gedaan. "Interventies waarbij?" zult u zich misschien afvragen. Welnu, het werk van Van Bruaene loopt als een rode draad door de avond. Teksten van zijn hand, opmerkingen, boutades en aforismen worden na elke 'interventie' voorgelezen. En het mag gezegd worden dat de pittoreske figuur die Van Bruaene was, een zekere allure kreeg. Terwijl er heel concrete informatie over de persoon zelf te vinden is, werd het ontrafelen van de mythes er niet minder interessant op. Zeker wanneer men weet dat deze reisgezel van de Brusselse surrealisten, van kunstenaars als René Magritte, Jean Dubuffet, Hugo Claus, Jan Walravens en de Vijftigers, geen 'kleintje' was in diezelfde kunstwereld. En het mag gezegd worden dat deze in Kortrijk geboren Brusselaar er niet veel voor deed om de mythes die rond zijn persoon werden geweven en gesmeed, te ontkrachten. Een van de elementen die kunnen bijdragen tot de ontrafeling van het mysterie, is wel een bezoekje te brengen aan dat Goudblommeke van Papier waar men, beter dan waar dan ook, de sfeer kan opsnuiven waarin Van Bruaene leefde en evolueerde. Als galeriehouder was Geert Van Bruaene, samen met zijn kompaan Camille Goemans, actief in À la Vierge Poupine in de Naamsestraat. Belangrijk is dat het ruime publiek tevens kon kennismaken met het 'dossier-Van Bruaene' dat Henri-Floris Jespers voor Connexion samenstelde. Als hekkensluiter van de avond werd mij de eer gegund een gedicht over Brussel aan Van Bruaene te mogen voorlezen en het hem op te dragen. Dat er na de uiteenzettingen en 'interventies' nog duchtig werd nagekaart, hoeft nauwelijks betoog.